Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Krwiak objawia się zwykle 3-4 dni po urodzeniu, po upływie 2-3 tygodni zmniejsza się, a po 3-4 miesiącach znika całkowicie. Krwiak należy chronić przed pęknięciem, osłaniając go watą wkładaną pod czapeczkę dziecka. `tc Choroby dróg oddechowych `tc `tc Katar `tc Katar niemowląt nie jest wcale tak niewinną chorobą, jak mogłoby się wydawać, a w przypadku niemowląt i dzieci anemicznych jest dość niebezpieczny. Dziecko zakatarzone jest przygnębione, niespokojne, kicha, ma zajęty nos i utrudniony oddech. Katarowi dość często towarzyszy podwyższona temperatura ciała. Nieleczony katar może przerodzić się w zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie uszu lub wywołać ogniska ropne w organizmie. Często przewlekły katar powoduje zapalenie zatok przynosowych. Małe dzieci katarem zarażają się najczęściej od dorosłych, przez pocałunek lub używanie wspólnych ręczników. Jeżeli dziecko ma przy katarze bóle głowy i jest osłabione, kładziemy je do łóżka i rozpoczynamy leczenie według następującego planu: Leczenie dziecka do drugiego roku życia. Gdy dziecko ma także zaparcie, podajemy mu napar z liści senesu w celu oczyszczenia jelit i żołądka. Rano robimy dziecku kąpiel (38 stopni C), która powinna trwać najwyżej 10 minut. Po kąpieli zawijamy dziecko szczelnie, aby się spociło. Wieczorem kładziemy dziecku na brzuch ciepły kompres z wywaru z siana lub chłodny kompres ze zwykłej wody (15 stopni C). Przy wysokiej temperaturze ciała robimy kompres z wody zmieszanej w połowie z octem (30-procentowym). Nos dziecka oczyszczamy delikatnie watą namoczoną w chłodnej, przegotowanej wodzie i 2-3 razy dziennie smarujemy wewnątrz wazeliną. Aby dziecko mogło w nocy oddychać bez przeszkód, kładziemy mu na czoło kompres z chłodnej wody. Kompresy i kąpiele, częste przebywanie na świeżym powietrzu i spanie w dobrze przewietrzonym pomieszczeniu szybko uwolnią dziecko od kataru. Leczenie dziecka starszego niż dwuletnie. Co drugi dzień robimy dziecku chłodną lewatywę (30 stopni C) z 200 mililitrów wody, po czym aplikujemy kąpiel (38 stopni C), trwającą nie dłużej niż 10 minut, z następującym po niej suchym zawijaniem. Na początku suchego zawijania podajemy dziecku do wypicia 1 filiżankę naparu z kwiatu lipowego z dodatkiem miodu. Po upływie około 1 godziny, kiedy dziecko już się wypoci, nacieramy je ręcznikiem namoczonym w zimnej wodzie i zaraz potem przykładamy na brzuch kompres z ciepłego wywaru z siana. Wieczorem, przed snem, kładziemy dziecku na czoło chłodny kompres, na brzuch zaś kompres z ciepłego wywaru z siana. W ciągu dnia nakłońmy dziecko, aby 3-4 razy dziennie wciągało nosem roztwór złożony z 0,5 łyżeczki soli rozpuszczonej w szklance wody. Zawsze używajmy ciepłego roztworu. Rano i wieczorem podajemy dziecku 0,5 filiżanki naparu z ziela szałwii, przyprawionego miodem i cytryną. `tc Ciężki oddech noworodka `tc Rezultatem długotrwałego porodu może być spuchnięcie nosa i ust noworodka, co sprawia, że ma on kłopoty z oddychaniem. Oznaką takiego stanu są słabe ruchy klatki piersiowej i brzucha, głos dziecka jest słaby. Dziecko robi się blade i sinawe najpierw na twarzy, a potem na całym ciele. W przypadku powikłań oddechowych u noworodka konieczna jest szybka pomoc lekarska. Medycyna naturalna zaleca kłaść noworodkowi na brzuch trzy razy dziennie kompres z ciepłej wody lub, co jest bardziej skuteczne, kompres z ciepłego wywaru z siana. Po upływie godziny zawijamy dziecko w kocyk, kładziemy wzdłuż jego boków dwie butelki z ciepłą wodą i owijamy drugim kocykiem. Zawinięte dziecko pozostawiamy na półtorej godziny, potem zaś przebieramy je w suchą bieliznę. Kompresy na brzuch kładziemy trzy dni z rzędu. `tc Nieżyt gardła `tc Przyczyną nieżytu gardła może być zanieczyszczone powietrze, którym oddycha noworodek, ciało obce w gardle, za ciepły lub za zimny pokarm. Noworodka lub niemowlę chore na zapalenie gardła leczymy w sposób następujący: a) Rano, w południe i wieczorem, 20 minut przed jedzeniem, podajemy dziecku 1 łyżeczkę do herbaty mieszanki złożonej z 300 gramów miodu pszczelego, gotowanego uprzednio w łaźni wodnej (naczyniu z wrzącą wodą, do którego wstawiamy mniejsze naczynie z przygotowywaną mieszanką) przez 10 minut, aby nie drażnił jelit. Do tak przygotowanego miodu dodajemy potem sok z jednej cytryny. b) Po upływie 10 minut dajemy dziecku 1 filiżankę naparu z ziela prawoślazu, ziela babki szerokolistnej, lukrecji i siemienia lnianego. Po 1 łyżeczce każdego ze składników zalewamy 500 mililitrami wrzątku i gotujemy przez 10 minut, a kiedy wywar wystygnie, przecedzamy go i dodajemy miód (gotowany uprzednio przez 10 minut w łaźni wodnej) oraz sok z cytryny do smaku. Matki karmiące powinny przestrzegać diety mleczno-roślinnej. Dzieciom zaś, które odżywiają się już normalnie, nie dajemy żadnego mięsa ani ryb. Rano, na czczo, dziecko powinno wypijać jedno żółtko zmieszane z jedną łyżeczką miodu (gotowanego uprzednio w łaźni wodnej przez 10 minut), z odrobiną soku z cytryny. Przed obiadem i kolacją dajemy mu 1 niedużą pieczoną cebulę z niewielką ilością chleba. Po każdym jedzeniu dziecko powinno płukać gardło ciepłą wodą z dodatkiem 0,5 łyżeczki soli. c) Jeżeli dziecko ma zaparcie, robimy mu przed snem lewatywę ze 150 mililitrów ciepłej wody. Po lewatywie nakładamy na brzuch kompres ciepły; po upływie 5 minut kompres zdejmujemy wycieramy brzuch do sucha. Teraz przystępujemy do przygotowania kompresu, który nałożymy dziecku na szyję i pozostawimy na całą noc