Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Przyjmując wówczas identyczność kosztów krańcowych (MC = MC") oraz wysokość renty [r = (rpm - r°) + r™ + r™~\, można zapisać ekwiwalent taryfowy jako: TEEXF = ie: C bez subskryptu oznacza całość kosztów dystrybucji, czyli: C = C, + C, + Cd. 4. Jeżeli istnieje tylko niedoskonały substytut krajowy, dla którego koszty dystrybucji ;bliżone do tych dla dobra importowanego (albo są tak powiązane liniowo, że = a + b ? Cf),$ćzie:aib — dodatnie parametry funkcji, to wówczas ekwiwalent może [pm _ pm\ _ [ + Upd _ p,Al wyliczony jako: IŁ = z. D. Jeżeli kwoty importowe są rozdzielane pomiędzy niewielką liczbę krajowych orterów, dzięki czemu posiadają oni siłę oligopolistyczną i mogą podnieść cenę ortową do poziomu równoważącego (lub redukującego) popyt na dane dobro elkością kwoty, to wówczas można stosować formuły zapisane wcześniej (tj. TEsm. xp). Formuły te mają zastosowanie, jeżeli występuje doskonała konkurencja pomiędzy torterami (tj. Pf = PJ"). E. Jeżeli kwoty są rozdzielane pomiędzy podmiotami zagranicznymi (ekspor- tni), to ceny eksportowe (Pf, Pc) zawierają rentę, a więc zazwyczaj nie można pośrednio stosować wcześniejszych formuł. 1. Jeżeli kwoty nie są rozdzielane bezpośrednio producentom zagranicznym oraz tępuje duża (doskonała) konkurencja pomiędzy nimi, to można stosować formule XF, ponieważ ceny fabryczne są identyczne na wszystkich rynkach i nie zawierają 2. Jeżeli kwoty są rozdzielane bezpośrednio producentom zagranicznym i to samo ro jest sprzedawane również na rynku trzecim, nie objętym kwotą, to wówczas 79 Gdy koszty dystrybucji są takie same dla dóbr krajowych i zagranicznych (tj. Cf= Cj"), to drugi wyraz uły znika. 811 Niższa cena dobra importowanego może wynikać głównie z obaw o serwis dostarczany przeif inicznych dostawców. 252 pm no OWN* pni F. Jeżeli renty wynikające z kwoty są rozdzielane zarówno pomiędzy firmy w kraju importera, jak i eksportera, to najbardziej poprawne będzie użycie formuły dla T?CTP, porównującej ceny detaliczne kraju importera z krajem nie stosującym ograniczeń, czyli formuły uwzględniającej różnice w kosztach dystrybucji. G. Jeżeli nie występuje import w ramach kwoty (podobnie jak przy embargo), to cena importowa nie jest obserwowalna. Pomimo to uczestnicy rynku mogą znać ceny, które wystąpiłyby, gdyby nie było ograniczeń.. Jeżeli znane są szacunki cen importowych c.i.f. i f.o.b., to można użyć formuły TESUBST. Jeżeli znana jest tylko cena f.o.b., to można oszacować inne ceny znając koszty transportu. Jeżeli Pf = Pf, a dobra są doskonałymi substytutami, to wówczas: t TE d ~ TEE pf - PCS q - P: H. Kwoty taryfowe polegają na tym, że import w ramach kwoty dokonuje się po opłaceniu cła równego z, a przy imporcie powyżej kwoty pobierane jest wyższe cło r* > T. Jeżeli więc nie ma importu przewyższającego poziom kwoty, to ekwiwalent taryfowy jest równy r. Jeżeli jednak występuje import powyżej kwoty, to rynek („na granicy wyczerpania" kwoty) zachowuje się tak, jakby występowała jedynie wyższa stawka celna i*. Oznacza to, że ekwiwalent nie może przekraczać stawki r*. Jeżeli nie ma innych informacji, to najodpowiedniejsze jest używanie wcześniejszych metod dla oszacowania ekwiwalentu TEQES1 samej kwoty. Wówczas ekwiwalent kwoty taryfowej powinien być oceniany jako TE7-0 = min {TEQEST, r*). I. „Dobrowolne" ograniczenia eksportowe są to ograniczenia ilościowe, rozdzielane producentom kraju eksportera. A zatem ich ekwiwalenty taryfowe są takie same, 253 1 eK.WlWiilCll.LU w ZAJSUUJ pi?.cŁisiŁ4Wi*Jin- w Z.Ł II. Ekwiwalenty taryfowe zmiennych opłat wyrównawczych stosowanych w imporcie artykułów rolniczych Zmienne opłaty wyrównawcze (yariable levies — var) funkcjonują inaczej niż niczenia ilościowe. Pomiar ekwiwalentu taryfowego jest prosty, jeżeli można założyć, płaty te tworzą jedynie dochód fiskalny kraju importera