Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Później robi sobie krótką przerwę, w czasie której oddycha normalnie i spokojnie. Następnie przechodzi do drugiej świecy itd. Gdy nie pali się już żadna, dziecko ponownie zapala wszystkie świece i wyznacza kolejną osobę z grupy do wykonania ćwiczenia. \ --Ą Królowa oddechu Materiał: stoper lub zegarek z sekundnikiem Dzieci przyjmują stabilną postawę: rozstawiają nogi na szerokość bioder, swobodnie uginają kolana i prostują tułów tak, że umożliwione jest dobre oddychanie. Wszystkie dzieci robią najpierw mocny wydech i głęboki wdech „do brzucha". Następny wydech jest powolny i równomierny. Dzieci poświęcają na niego wyraźnie więcej czasu niż na wdech. Szczególną zachętę do zwiększania pojemności oddechu może stanowić użycie stopera lub zegarka z sekundnikiem. Przy każdym wydechu mierzy się wtedy czas jego trwania. Kto jest najbardziej wytrzymały, zostaje królem lub królową oddechu. 82 Zabawy dotleniające Zabawy dotleniające 83 Delikatne poruszanie liśćmi Materiał: roślina o delikatnych liściach Dzieci siedzą wokół rośliny o delikatnych liściach. Odgrywają wiatr, który lekko porusza liśćmi. W tym celu robią mocny wdech i, o ile to możliwe, dwa razy dłuższy wydech. Dmuchaniem wprawiają liście w delikatny ruch. Stół z przyprawami Materiał: dwie różne przyprawy Na stole leżą dwie małe kupki przypraw, np. pietruszka i tymianek. Dwoje dzieci z grupy otrzymuje zadanie polegające na tym, żeby dowolną kupkę zdmuchnąć na przeciwległy koniec stołu. Zawodnicy muszą przy tym uważać, aby przyprawy nie zmieszały się ze sobą. Zaczyna jedno dziecko, wybierając sobie kupkę z przyprawą. Aby ją przemieścić za pomocą oddechu możliwie daleko, dziecko musi zrobić głęboki wdech i wyraźnie dłuższy wydech. Zdmuchuje swoją kupkę z przyprawą powoli i równomiernie do przodu. Później przychodzi kolej na partnera. Dzieci zamieniają się tak długo, aż przyprawy znajdą się na końcu stołu. Podróż w wyobraźni: „Wiatr" Materiał: karimaty lub koce Dzieci kładą się na wznak na kocu lub karimacie. Ich głowy sf wają wygodnie na poduszkach. Nogi są rozsunięte na szerokość der, a stopy swobodnie opadają na boki. W miarę możliwości oczy zamknięte. Trzymając ręce na brzuchu, dzieci odczuwają, jak przy k*f?; dym oddechu brzuch podnosi się i opada. Dzięki temu mogą świi**P mie uchwycić swój rytm oddechowy. Gdy już wszystkie dzieci wygodnie leżą, rozpoczyna się podróż w wyobraźni. „Leżysz na podłodze całkowicie rozluźniony. Wszystkie dźwięki, które cię otaczają, schodzą na drugi plan i są nieważne. Czujesz się dobrze i rozpoczynasz małą podróż. W twojej wyobraźni wszystko jest możliwe; wyobrażasz sobie, że wiatr potrzebuje twojej pomocy. Wiatr stał się stary i słaby, potrzebuje twojego silnego oddechu, aby mógł wiać. Najpierw wspólnie słabo dmuchacie. Robisz wdech i wydech. Czujesz, jak twój brzuch lekko unosi się przy wdechu, a przy wydechu znów opada. (Krótka przerwa! Dzieci oddychają dalej spokojnie.) Później wiatr wieje trochę silniej, a ty w tym współuczestniczysz. Robisz trochę mocniejszy wdech i wydech. Czujesz, że twój brzuch trochę bardziej unosi się przy wdechu, a przy wydechu znów opada. (Krótka przerwa! Dzieci oddychają dalej spokojnie.) Teraz wiatr prawdziwie się wysila, a ty mu w tym pomagasz. Robisz głęboki wdech i wydech. Czujesz, jak twój brzuch robi się wypukły przy wdechu, a przy wydechu znów opada. {Krótka przerwa! Dzieci oddychają dalej spokojnie,) Wiatr jest teraz porządnie wyczerpany i ty także. Jesteś zmęczony i śpiący. Trochę odpoczywasz i marzysz sobie. Wszystko wokół ciebie jest spokojne. Czujesz się zrelaksowany i nabierasz nowych sił. Powoli wracasz ze swej podróży w wyobraźni. Otwierasz oczy i pomału wstajesz, podpierając się rękami z boku. Zaciskasz pięści i przeciągasz się." (Dzieci ostrożnie wstają. Zanim staną, na krótko powinny pozostać w pozycji siedzącej, aby nie zakręciło im się w głowie.) 84 Zabawy dotleniające Zabawy dotleniające 85 Futbol na stole Materiał: cztery jednakowe klocki, kulka z waty, stół Dwie jednakowo liczne drużyny siadają przy stole naprzeciwko siebie. Po obu stronach ustawiają po dwa równoległe do siebie klocki, tworząc bramki. Na środku stołu gracze kładą kuikę z waty. Neutralny gracz jest sędzią. Gdy tylko rozlegnie się gwizdek na znak startu, obydwie drużyny próbują wdmuchać kulkę z waty do bramki przeciwnika. Gdy „piłka* zostanie zdmuchnięta ze stołu, „sędzia" musi ją znów położyć na środek pola gry. Inicjatywa należy wtedy do drużyny, która nie zdmuchnęła waty ze stołu. Po upływie uprzednio ustalonego czasu następuje gwizdek na znak końca. Kto zdobył najwięcej bramek? Kto zostanie królem dmuchania? Materiał: świece, zapalniczka, stół Wszyscy gracze siedzą wokół okrągłego stołu, na którego środku stoi płonąca świeca. Jedno z dzieci zaczyna: robi głęboki wdech, a następnie strumieniem powoli wydychanego powietrza gasi świecę. Potem ponownie ją zapala i prosi kolejnego gracza o wykonanie tych samych czynności. Gdy już wszyscy uczestniczyli w zabawie, dostawia się i zapała następną świecę. Zaczyna się nowa kolejka. Aby móc na raz zdmuchnąć obydwie świece, trzeba odpowiednio zwiększyć pojemność oddechu. Jeśli komuś się to nie uda, odpada z gry. Po każdej rundzie gracze zapalają dodatkową świecę. Wygrywa ten, kto jednym oddechem potrafi zdmuchnąć najwięcej świec. Dmuchanie z przeszkodami Materiał: sześć pudełek po zapałkach, kulka z waty, stół Dzieci ustawiają na stole sześć pudełek po zapałkach, jedno za drugim, w mniej więcej dziesięciocentymetrowych odstępach. Jeden z graczy zaczyna, próbując dmuchać kłębek waty w taki sposób, by wykonał slalom między pudełkami