Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Ustawa prohibicyjna przeszła wprawdzie w Senacie już 1 sierpnia, a w Izbie Reprezentantów 17 grudnia 1917 roku, ale dopiero ratyfikacja przez ciała ustawodawcze dwóch trzecich stanów członkowskich Unii pozwoliła na ogłoszenie jej 29 stycznia 1919 roku za obowiązującą na terenie całych Stanów Zjednoczonych jako tzw. osiemnastą poprawkę do konstytucji. 28 października tegoż roku Kongres uchwalił dodatkowo akt regulujący sposoby egzekwowania prohibicji w praktyce i uznający za wyskokowe wszystkie napoje o zawartości ponad 1% alkoholu (sic). Faktycznie jednak na mocy ustaw stanowych i zarządzeń władz lokalnych już w drugiej połowie 1917 roku prohibicja obowiązywała w przeszło połowie stanów i obejmowała dwie trzecie ludności USA. Ponadto 21 listopada 1918 roku prezydent Wilson wydał tzw. dekret o prohibicji wojennej (Wartime Prohibition Act), który wprawdzie nigdy nie wszedł w życie, miał bowiem obowiązywać od 30 czerwca 1919 do dnia ogłoszenia demobilizacji, odegrał jednak ważną rolę w toku debat, które doprowadziły ostatecznie do wprowadzenia całkowitej prohibicji. Les gens sages... (fr.) – Ludzie rozsądni stronią od zebrań politycznych. W Arlington w Wirginii, w odległości około 3 mil od Waszyngtonu usytuowanego na przeciwnym brzegu Potomaku, znajduje się Cmentarz Narodowy (Arlington National Cemetery), na którym leżą żołnierze amerykańscy polegli we wszystkich wojnach poczynając od secesyjnej oraz wielu cywilów, którzy położyli szczególne zasługi dla Stanów Zjednoczonych (m. in. pochowano tutaj obydwu zamordowanych braci Kennedych). Uroczysty pogrzeb nieznanego żołnierza odbył się na cmentarzu w Arlington 11 listopada 1921 roku, jako ukoronowanie obchodów Dnia Zawieszenia Broni, który 5 listopada tego roku prezydent Warren Harding ustanowił świętem narodowym. John Doe i Richard Roe są to fikcyjne nazwiska używane w amerykańskim postępowaniu prawnym na oznaczenie osób, których tożsamości nie udało się ustalić. Beacon Hill to wzniesienie na północ od bostońskich Plantów, nazwane tak od stosu sygnalizacyjnego (beacon), który w 17 i 18 stuleciu zawsze czekał na jego szczycie gotów do zapalenia, gdyby miastu zagrażało niebezpieczeństwo. U stóp Beacon Hill stół wybudowany w 1795 kapitol stanowy z frontonem wychodzącym na Planty, na jego zboczach rozsiadła się w 19 stuleciu dzielnica ekskluzywnych rezydencji zamieszkiwanych przez bostońską plutokrację. Telegraph Hill to jedno ze stromych wzgórz, na których zbudowane jest San Francisco, z wieńczącą je widoczną z daleka wieżą obserwacyjną, tzw. Coit Tower, wzniesioną w 1933 roku z zapisu ekscentrycznej milionerki Lily Hitchcock Coit, na pamiątkę dawnych ochotniczych straży pożarnych, których była entuzjastką. Górujące nad linią pobliskich pirsów i nadbrzeży, wzgórze wzięło swoją nazwg od mieszczącego się na nim w latach gorączki złota (1849–51) ręcznego telegrafu semaforowego, przy pomocy którego sygnalizowano statki wchodzące z Pacyfiku przez Cieśninę Złotej Bramy do leżącego w zatoce portu. Konkursy wokalne świniopasów to podobnie jak konkursy w łuskaniu kukurydzy charakterystyczny element folkloru tzw. Pasa Kukurydzanego (Corn Belt), tj. środkowozachodnich stanów Ameryki żyjących głównie z rolnictwa i hodowli. Odbywające się zazwyczaj raz do roku konkursy wokalne świniopasów (hogcalling contests) nie są bynajmniej popisami śpiewaczymi, lecz zawodami hodowców świń w umiejętności zwoływania stada przy pomocy głosu. Artykuły wojenne („The Articles of War”) to zbiór zatwierdzonych przez Kongres przepisów dyscyplinarnych obowiązujących oficerów i żołnierzy Armii, a następnie i Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych oraz stanowiących podstawą prawną i określających procedurę działania sądów wojskowych powołanych do rozpatrywania wypadków naruszenia dyscypliny