Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Rzuty i chwyty du¿ej pi³ki w ustawieniu w kole:grupa dzieci podzielona na kilka kó³-w ka¿dym z nich stoi sprawne dziecko, które kolejno rzuca pi³kê do stoj¹cych na obwodzie ko³a:zwyk³e podanie obur¹cz w przód-dziecko wykonuje chwyt obur¹cz i odrzuca pi³kê prowadz¹cej w ten sam sposób, rzut z odbicia o ziemiê (koz³emJ prowadz¹ca kieruje pi³kê pod k¹tem do pod³o¿a, dziecko chwyta po, odbiciu siê pi³ki o ziemiê, odrzuca w ten sam sposób, zwyk³y rzut i chwyt obur¹cz-przed chwytem pi³ki ka¿de dziecko klaœnie w rêce, rzut i chwyt zwyk³y lub poœredni (tj.z koz³a) -kto nie chwyci, klêka na jedno kolano. 287. 4. Rzuty na odleg³oœæ z miejsca i z rozbiegu (ka¿de dziecko ma woreczek, pi³eczkê lub kasztany, szyszki, œnie¿kigdzieci wykonuj¹ swobodne rzuty w wyznaczonym kierunku, zza linii, z ustawienia w szeregu rzuty wykonuj¹ 5-B-osobowe grupy dzieci-wyró¿nia siê dziecko, które rzuci³o najdalej w swojej ÊVUOICdzieci rzucaj¹ na odleg³oœæ kolejno-wyró¿nia siê zwyClÊZCÊ. 5. Przerzucanie przyborów (woreczków, pi³eczek, du¿ej pi³ki, zaœ w terenie kasztanów, szyszek itp) przez sznur rozwieszony na wysokoœci 120-180 cm. 6. Rzuty do celu umieszczonego pionowo-np.do obrêczy tarczy, z otworem itp.z odleg³oœci od 2-3 m. Zabawê przeprowadzaæ trzeba w formie wspó³zawodnictwa zespo³ów. Dzieci dzielimy na kilka grup, ka¿de z dzieci wykonuje po 3-5 rzutów praw¹ i lew¹ rêk¹. 7. Rzuty doi celu ustawionego w p³aszczyŸnie poziomej. Dzieci zza linii celuj¹ woreczkami np.do narysowanego na pod³odze lub na ziemi ko³a, do le¿¹cej obrêczy, wrzucaj¹ woreczki na u³o¿ony materac lub koc, do kosza itp. RzuÊ odbywaj¹ siê z odleg³oœci 288. oko³o 2-2, 5 m (najwygodniej jest rzucaæ ruchem z do³u) . Rzuty do obrêczy lub tarczy ustawionej pionowo. 8. Toczenie pi³eczek, pi³ek, obrêczy, gumowych kó³ek, praw¹ i lew¹ rêk¹ w wyznaczonym kierunku przed siebie na wprost, po ³uku i z omijaniem przeszkód. *9. Toczenie pi³ek i pi³eczek z zachowaniem dok³adnoœci ruchu, np.:wtaczanie do bramki, poza wyznaczon¹ liniê, do zag³êbienia (do³ka) miêdzy dwoma rzêdami klocków, ze zbijaniem ustawionych przedmiotów, do przesuwaj¹cego siê celu (np.do pud³a ci¹gniêtego na sznurku w poprzek sali lub placyku) . 10. £¹czenie toczenia z biegiem. Do æwiczeñ s³u¿yæ mog¹ pi³ki, pi³eczki oraz obrêcze. Dzieci tocz¹ któryœ z tych przyborów zwykle popychaj¹c rêk¹, patyczkiem lub lask¹. Toczenie i bieg ³¹czyæ mo¿na z wyprzedzeniem, obieganiem, podnoszeniem przy boru szybk¹ zmian¹ kierunku itp. Przyk³ady zabaw:1. Pi³ka goni pi³kê P r z yb o ry:Dwie du¿e pi³ki. Przygotowanie:Dzieci ustawione w du¿ym kole z zachowaniem odstêpów oko³o I kroku. Dwoje dzieci (stoj¹cych od siebie w oddaleniu) otrzymuj¹ du¿e, lekkie pi³ki. I 9-Wychowanie fizyczne. 289. Z ab aw a:Na sygna³ dzieci rozpoczynaj¹ przekazywanie pi³ek z r¹k do r¹k swojemu s¹siadowi z zachowaniem okreœlonego kierunku (np.w praw¹ stronê) . W ten sposób na obwodzie, przechodz¹c z r¹k do r¹k jedna pi³ka goni drug¹. Gdy obie pi³ki znajduj¹ siê w rêkach stoj¹cych obok siebie dzieci, zabawê przerywa siê. Nastêpnie pi³ki podaje siê w odwrotnym kierunku. 2. Kto traf u pi³kê? Pr z y b o ry:Woreczeki, pi³ki du¿e (Z-3) . Przygotowanie:Dzieci podzielone na 3 lub 4 grupy stoj¹ za lini¹. W odleg³oœci 2-3 m przed lini¹ le¿y pi³ka przed krzese³kiem, bramk¹ lub wyrysowan¹ kresk¹. Z ab awa:Wyznaczona grupka dzieci podchodzi do linii i ka¿de dziecko otrzymuje 2-3 woreczki. Kolejno (lub wszystkie naraz) celuj¹ do pi³ki, staraj¹c siê wtoczyæ pi³kê pod krzese³ko, do bramki czy za liniê. Liczy siê liczba punktów zdobytych przez grupy. Punkt przyznaje siê za ka¿de przetoczenie pi³ki do oznaczonego lDlCjSCB. 3. Pi³ka u tunelu Przybory:Dwie pi³ki (3-4) Przygotowanie:Dzieci ustawione w kilku rzêdach stoj¹ w rozkroku. Dziecko stoj¹ce na czele rzêdu ma pi³kê. Z ab awa:Na sygna³ rzêdy rozpoczynaj¹ toczenie pi³ek pod nogami. Ka¿de dziecko pochylaj¹c siê w przód toczy pi³kê do ty³u. Ostatnie dziecko z rzêdu podnosi pi³kê, biegnie na czo³o rzêdu i przekazuje j¹ dalej. Wyœcig rzêdów koñczy siê, gdy na przêdzie znajdzie siê ponownie dziecko, które na pocz¹tku zabawy sta³o na czele rzêdu i przez podniesienie pi³ki obur¹cz w górê zasygnalizuje zakoñczenie wyœcigu. 4. Zaganiane œwinki Pr z yb o ry:Woreczki, du¿a pi³ka. Przygotowani e:W poprzek sali (placyku) rysujemy dwie równoleg³e do siebie linie w odleg³oœci 5-6 kroków od siebie (2-3 m) . Wzd³u¿ jednej linii ustawiaj¹ siê dzieci trzymaj¹ce w rêkach woreczki, a poœrodku miêdzy liniami, z boku, staje nauczycielka z du¿¹ pi³k¹. 290. VZ. Z a b a w a:Na sygna³ prowadz¹ca niezbyt silnie toczy pi³kê miêdzy liniami. Jest to sumka przebiegaj¹ca przez poduoórze. Dzieci rzucaj¹c woreczki do tocz¹cej siê pi³ki, staraj¹ siê je zepchn¹æ poza drug¹ liniê-tzn.usi³uj¹ wypêdziæ sumkê z podioórkd i zapêdziæ j¹ do komórki. 5.4.6. Æwiczenia i zabawy z elementami podskoku i skoku Dzieci ó-letnie w zakresie podskoków i skoków, wskutek przyrostu si³y miêœniowej i zdolnoœci koordynacyjnych wykazuj¹ wiêcej dynamiki, swobody i p³ynmoœci, a tak¿e uzyskuj¹ nieco lepsze wyniki sprawnoœciowe. Ró¿ne formy podskoków znajduj¹ szerokie zastosowanie, zw³aszcza w æwiczeniach rytmicznych. W zaj¹ciach ruchowych traktowaæ je trzeba jako moment o¿ywiaj¹cy:mo¿na je wprowadzaæ zarówno w zajêciach na sali, jak i na powietrzu