Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
2.3. Hipotezy badawcze Odpowiedzi na powy¿sze w¹tpliwoœci powinny nam dostarczyæ hip· tezy. Informuj¹ one bowiem o wszystkich sprawach - hipotetycznie o które pytaj¹ problemy. Czasem hipoteza jest tylko odwróceniem szyl,~~ i zmian¹ formy gramatycznej pytania - problemu. Dzieje siê tak g³ównie wówczas gdy problem ma postaæ pytania rozstrzygniêcia. Jak ju¿ mówi³em pytanie takie zawiera fragment zdania oznajmuj¹cego, które bêdzie czêœci¹ hipotezy, trzeba go tylko opatrzyæ negacj¹ lub afirmacj¹. Jeœli stawiamy problem: "Czy alkoholizm ma wp³yw na przestêpczoœæ" - to jest to w³aœnie przryk³ad pytania rozstrzygniêcia. Hipoteza mo¿e byæ wybrana w zasadzie tylko z alternatywy, czyli z zaprzeczenia lub potwierdzenia i bêdzie mieæ postaæ: "alkoholizm ma wp³yw na przestêpczoœæ" ~Ibo "alkoholizm nie ma wp³ywu na przestêpczoœæ". Inaczej przebiega technika budowania hipotez dla problemów, które maj¹ postaæ pytania dope³nienia. "Jakie s¹ spo³eczne skutki alkoholizmu m³odzie¿y?" - to problem o postaci pytania dope³nienia. W tym pytaniu nie ma zawartej alternatywy, otwiera ono nie dwie, jak alternatywa mo¿liwoœci, lecz znacznie wiêcej. W pytaniu tym nie ma tak¿e gotowej konstrukcji gramatycznej hipotezy oczekuj¹cej tylko znaku negacji lub potwierdzenia aby otrzymaæ gotow¹ hipotezê. Tu hipotez mo¿e byæ wiele. Nale¿y wystrzegaæ siê hipotez, które nazwa³bym "pustymi". Tak¹ hipotez¹ by³oby zdanie: "spo³eczne skutki alkoholizmu s¹ szkodliwe". S¹ tak samo nic nie mówi¹ce twierdzenia jak i informacje uzyskane z pytañ ~~naczonych nastêpuj¹c¹ kafeteri¹: Jaki jest twój stosunek do ma³¿eñstwa? pozytywny - negatywny (w³aœciwe podkreœl). Hipoteza winna zawieraæ informacjê konkretn¹ wychodz¹c¹ poza proste stwierdzenie faktów. Winna byæ twórcza tzn. inspirowaæ do docie~uñ, do sprawdzenia. Hipoteza, jak twierdzi W.I. Beveridge jest najwa¿Aiejsz¹ umys³ow¹ technik¹ badacza. Budowanie hipotez winno byæ po~r.edzone rozeznaniem i studiami literatury. Osi¹gamy wówczas znacznie wiêksz¹ precyzjê i instruktywnoœæ hipotez. Zawsze jednak na tym etapie ~4iedza nasza jest niekompletna, czêsto wrêcz fa³szywa z winy stronniczej ~feratury. Dlatego uzasadniony wydaje siê zwyczaj nazywania w tym Miejscu hipotez - hipotezami roboczymi. Wykonuj¹ one jakby pewn¹ ~SOtê po to aby przybraæ inn¹, doskonalsz¹ postaæ. Spróbujmy sformu³owaæ kilka hipotez na u¿ytek naszych fikcyjnych 1 ) M³odzie¿ cechuje uogólniona nieufnoœæ wobec "instytucji" i ludzi "instytucji" spowodowana doœwiadczeniami rodzinnymi. 2) Wartoœciami szczególnie preferowanymi przez m³odzie¿ s¹ dobra materialne. 176 ~ I77 3) Sytuacje konfliktu i zagro¿enia powoduj¹ zwrot uwagi m³odzie¿y na wartoœci ahumanistyczne. 4) M³odzie¿ bardzo negatywnie ocenia spo³ecznoœæ ludzi doros³ych, a w szczególnoœci mechanizmy ¿ycia, jakim podlegaj¹ doroœli. 5) Napiêcia i konflikty spo³eczne w sposób naturalny wyzwalaj: aktywnoœæ m³odzie¿y. Wiele w tych hipotezach celowej i niecelowej niedoskona³oœci i upro szczeñ. Wszelako po uwa¿nym ich przestudiowaniu widaæ ile w nich zawartych jest instrukcji technicznych. Np. twierdzenie o nieufnoœci wobec instytucji warunkowane jest doœwiadczeniami rodzinnymi. Zatem nale¿y zwróciæ uwagê w naszych badaniach na uzyskanie potrzebncy informacji o rodzinie. 9.2.4. Wybór terenu badañ i dobór próby Wybór terenu badañ to nie tylko problem polegaj¹cy na wyborni odpowiedniego terytorium. Równie dobrze dotyczyæ przecie¿ mo¿e okrc œlonej placówki lub instytucji, na terenie której pragniemy przeprowadzi badania. Wybój tyki równoznaczny jest z wyborem pewnego kompleksu zagadnieñ i uk³adów spo³ecznych, stanowi¹cych przedmiot naszych zain teresowañ. Mo¿e siê zdarzyæ, ¿e uwarunkowania pewnych zjawisk por: teren danej miejscowoœci lub maj¹ swe Ÿród³o w zjawiskach innego typu ni¿ badane. Przyk³adem niech bêdzie badanie grupy rówieœniczej w œrc~ dowisku wiejskim, le¿¹cym nie opodal miasta. M³odzie¿ doje¿d¿aj¹ca cl~· szko³y lub pracy jest przenoœnikiem nowych wzorów zachowañ, Ÿród³ei~~ innych opinii, stymulatorem kszta³towania siê specyficznych postawOgraniczenie badañ tylko do terenu wsi w znaczny sposób utrudni³ohv badaczowi prawid³owe odczytanie procesów zachodz¹cych w takiej gm pie. Przyk³adem na koniecznoœæ brania pod uwagê równie¿ innych problc mów lub dziedzin jest w badaniach postaw moralnych m³odzie¿y rola œrodków masowego przekazu, a w badaniach potrzeba kulturalnych - rol;~ poziomu ekonomicznego badanej grupy itp. Innymi s³owy - wybór terenu badañ to przede wszystkim typologia wszystkich zagadnieñ, cech i wskaŸników, jakie musz¹ byæ zbadano. odnalezienie ich na odpowiednim terenie, u odpowiednich grup spo³ecz nych lub w uk³adach i zjawiskach spo³ecznych i nastêpnie wytypowani rejonu, grup zjawisk i instytucji jako obiektów naszego zainteresowania Nie zawsze mo¿na z góry precyzyjnie okreœli teren przysz³ych badali Niekiedy wypadnie z pewnych spraw zrezygnowaæ, innym razem kry« zainteresowañ trzeba poszerzyæ. Przy badaniach poœwiêconych zamierzeniom zawodowym m³odzie¿y mo¿e odegraæ wybitn¹ rolê dom kultury, który od wielu lat prowadzi wychowanie przez technikê, podczas gdy w badaniach poœwiêconych zainteresowaniom kulturalnym m³odzie¿y ów dom kultury mo¿e nie odgrywaæ ¿adnej roli i - mimo pierwotnych za³o¿eñ - pozostanie na marginesie zainteresowañ badaj¹cego. Wybór terenu badañ to dopiero czêœæ zadania. W przypadku badañ ma³ej grupy lub funkcjonowania jakiejœ instytucji sprawa przedstawia siê doœæ prosto. Mamy mo¿liwoœæ zbadania wszystkich elementów interesuj¹cego nas uk³adu spo³ecznego lub instytucji. Rzadko jednak badacz, szczególnie w przypadku badañ œrodowiskowych, znajduje siê w tak szczêœliwym po³o¿eniu. Ma on najczêœciej do czynienia z bardzo liczn¹ zbiorowoœci¹, której z przyczyn technicznych i czasowych nie jest w stanie przebadaæ. Nale¿y siê wówczas uciec do wyodrêbnienia grupy jednostek, które bêd¹ reprezentowaæ ca³oœæ. Najpierw kilka pojêæ, którym nale¿y siê parê s³ów wyjaœnienia. Ca³oœæ grupy stanowi¹cej przedmiot naszego zainteresowania nazywa siê populaej¹ generaln¹. Dla ekonomisty badaj¹cego wysokoœæ dochodów na g³owê ludnoœci danego kraju populacj¹ generaln¹ bêdzie ca³a ludnoœæ danego kraju. Dla socjologa badaj¹cego stosunki spo³eczne w zak³adzie pracy populacj¹ generaln¹ bêd¹ wszyscy pracownicy zak³adu. Dla pedagoga interesuj¹cego siê oddzia³ywaniem wychowawczym Uniwersytetu Powszechnego populacj¹ generaln¹ bêd¹ wszyscy wychowankowie wraz z sam¹ instytucj¹. Prawie nigdy nie udaje siê zbadaæ ca³ej populacji. Trzeba siê wówczas ograniczyæ do zbadania jej reprezentacji. Ta czêœæ populacji generalnej wybrana w specjalny sposób do badañ, nazywa siê prób¹ reprezentatywn¹. Wielkoœæ próby oraz sposoby jej doboru zosta³y omówione w r. 7 oraz w r. I 1. Nie ma sta³ych regu³, pozwalaj¹cych na dobór próby reprezentatywnej w ustalonej wysokoœci. S¹ natomiast regu³y, pozwalaj¹ce na jakoœciowy dobór próby. Generalna regu³a domaga siê, aby próba reprezentowa³a wszystkie cechy i wszystkie elementy populacji generalnej