Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.

Oświatą w Niemczech w ujęciu historycznym zajmowały się Kościół i państwo. Tradycje kościelne sięgają w tym względzie czasów wczesnego średniowiecza. Niemieckie landy od dawna były również odpowiedzialne za 40 stan i rozwój oświaty. To właśnie w Niemczech próbowano wprowadzić w różnych państewkach Rzeszy Niemieckiej powszechną i obowiązkową oświatę już od końca XVII wieku. We współczesnych czasach rola i znaczenie Kościoła znacznie się zmniejszyły. Czynnikami zmian stały się siły polityczne, jak i rodzice, nauczyciele i uczniowie, wywierający wpływ na państwo, by wprowadzało zmiany w systemie oświaty (por. Internet, 18). Struktura systemu oświaty Obowiązek szkolny nie jest w Niemczech ujednolicony. Różne rozwiązania obowiązują w poszczególnych landach niemieckich: 9 lub 10 lat, poczynając od 6. roku życia dziecka. Jeśli uczeń nie uzyska świadectwa ukończenia nauki w ramach obowiązku szkolnego, zgodnie z prawem nie ma możliwości dalszego uczenia się w ramach państwowego systemu oświaty. Zostaje zepchnięty na margines, co może w przyszłości wiązać się z trudnościami w znalezieniu pracy zarobkowej (por. Internet, 19). Szkoła podstawowa obejmuje 4 lata nauki. Istnieją jednak wyjątki. W Berlinie obowiązuje 6 lat, a w kilku innych landach klasa V i VI przygotowują do wstępu do różnych typów szkoły średniej. Dzieci zwykle trafiają do takiej szkoły średniej, jaką wybierają rodzice, zwykle zgodnie z własnymi aspiracjami edukacyjnymi. Wpływ szkoły podstawowej w tym zakresie ogranicza się do pisemnej rekomendacji danego typu szkoły średniej. Ignorowanie opinii i zaleceń nauczyciela szkoły podstawowej nierzadko wiąże się z trudnościami, jakie napotyka dziecko w szkole, która jest zbyt wymagająca. Ponad 30% absolwentów szkoły podstawowej trafia do Hauptschułe, w której program kształcenia ogólnego jest na najniższym poziomie. Szkoły te przygotowują do pracy zawodowej (poprzez czeladnictwo) po ukończeniu nauki w ramach obowiązku szkolnego. Ten typ szkoły najczęściej jest wybierany przez dzieci imigrantów lub najmniej zdolnych młodych Niemców. Prawie 30% młodzieży trafia do Realschule, zwanej również Mittehchule. Program kształcenia ogólnego w tym typie szkoły jest trochę bardziej ambitny. Po ukończeniu tej szkoły można nie tylko trafić do bardziej atrakcyjnych programów nauczania zawodowego, ale również do wyższej szkoły zawodowej. Do Gymnasium trafia ponad 30% młodzieży. Zasadniczym celem tej szkoły jest przygotowanie najzdolniejszych przedstawicieli młodego pokolenia do studiów wyższych, odbywanych zwłaszcza na uniwersytecie. Program nauki w tym typie szkoły nie jest ujednolicony. Jedne szkoły specjalizują się w studiach klasycznych (łacina i greka), filologiach nowożytnych lub w kie- 41 CO