Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.

I przyznajemy, że wrodzone skłonności ograniczają ((iha^sffSm) naturę. I, jak się zdaje, człowiek bardziej działa pod przymusem i wbrew woli po to, aby nie doznawać ciężkich cierpień, niż żeby nie doznawać lekkich i w ogóle raczej, aby nie cierpieć, niż aby nie doznawać radości. Bo wyrażenie „zależy od niego samego", do którego wszystko się sprowadza, oznacza: to, co jego natura w stanie jest znieść. Nie zależy również od niego samego to, do czego nie jest zdolny, ani co jest sprawą jego wrodzo-nego pragnienia i rozumowania. Dlatego twierdzimy, że 62 Chodzi tutaj zapewne o zabawę dzieci: /aXx-J) [j.uTa — spiżowa mucha. Jednej osobie zawiązywano oczy, a inne biegały wokoło niej i uderzały ją batem. Niewidzący starał się kogoś schwytać, kto by stanął na jego miejscu. Osoba stojąca pośrodku wołała: będę polował na spiżową muchę, a pozostali odpowiadali: będziesz polował, ale nie złapiesz. Nazwa pochodzi stąd, że bawiący się dokuczali nie widzącej osobie jak muchy. li* To, co dobrowolne, a myślenie 178 Etyka Eudemejska. Księga II 179 w przypadku ludzi szalonych i proroków, chociaż robią użytek z rozumu, to jednak nie zależy od nich, ani żeby powiedzieć to, co powiedzieli, ani żeby zrobić to, co zrobili. Zresztą nie jest zależne również od nas to, co robimy pod wpływem namiętności. Stąd nie zależą od nas pewnego rodzaju myśli i uczucia, albo i czyny, dokonane pod wpływem tego rodzaju myśli i rozumowania, ale jak mówił Filolaos53: istnieją pewne argumenty silniejsze od nas. W rezultacie, gdybyśmy pojęcia „dobrowolny" i „niezależny od woli" musieli rozpatrywać w stosunku do określenia „pod przymusem", moglibyśmy to rozstrzygnąć w ten sposób, bo argumenty, nie pozwalające przyjąć definicji tego, co dobrowolne, (pokazują), że ludzie działają pod przymusem,'ale < jednak) dobrowolnie54. 9. To, co dobrowolne, ma związek z myśleniem Skoro doszliśmy do takiego końca i wyrażenia „dobrowolny" nie dało się określić ani przez pragnienie, ani przez postanowienie, pozostaje nam w końcu określić 1225 b je jako coś, co ma związek z myśleniem. Wydaje się zaś, że wyrażenie „dobrowolny" jest przeciwne wyrażeniu „niezależny od woli", a ten, który zna i osobę, i sposób, i cel działania (bo niekiedy się wie, że to jest ojciec, i nie zamierza się go zabić, tylko ocalić, jak np. córki Peliasa55, 63 Filozof pitagorejski, współczesny Sokratesowi. Por. Yorsokratiker 44 B 16. 54 Tekst niezupełnie jasny, prawdopodobnie luka. 55 Pelias był bratem Ajzona, króla tesalskiego miasta Jolkos, którego wypędził i sam zagarnął władzę. Ajzonowi udało się uchronić Jazona, przyszłego mściciela. Z wyprawy po złote runo do Kolchidy Jazon przywiózł sobie żonę, czarodziejkę Medeę, która odmłodziła jego ojca. Kiedy o tym dowiedziały się córki Peliasa, prosiły Medeę, aby to samo uczyniła również z ich ojcem. Wtedy czarodziejka pomściła krzywdę teścia. Kazała córkom porąbać ojca albo się wie, że to jest napój i podaje się go jako napój miłosny lub wino, podczas gdy rzeczywiście była to cykuta), jest przeciwieństwem tego, kto nie zna ani osoby, ani sposobu, ani celu działania z powodu niewiedzy, a nie przypadkowo. Ale kiedy nie znamy ani celu, ani sposobu, ani osoby z powodu niewiedzy, działanie nie zależy od nas, a więc jego przeciwieństwem jest to, co dobrowolne. A zatem wszystko, co zależy od samego człowieka, a czego mógłby nie zrobić, robi świadomie i sam z siebie; z konieczności więc wszystko to musi być dobrowolne i to jest to, co dobrowolne; a czego nie wie i działa w niewiedzy, to robi bez udziału woli. Ale skoro czasowniki „wiedzieć" i „umieć" mają różne znaczenia: jeden znaczy „posiadać wiedzę", a drugi „posługiwać się wiedzą", to tego, kto ją posiada, ale nie potrafi z niej korzystać, słusznie można uważać za człowieka, który nie wie, a niesłusznie w tym przypadku, gdyby np. się nią nie posługiwał z powodu niedbalstwa. Ale podobnie i tego, kto nie posiada wiedzy, można zganić, jeżeli coś jest łatwe i konieczne, a on tego nie wie z powodu niedbalstwa, albo przyjemności. Te wyjaśnienia musimy wobec tego dodać do naszej definicji. Przyjmijmy więc definicję tego, co dobrowolne, i tego, co od woli niezależne, w ten sposób sformułowaną. 10. Postanowienie. Definicja doskonałości Ale po tym powinniśmy mówić o postanowieniu56, a w pierwszym rzędzie o trudnościach pojawiających się i włożyć do kotła, jak zrobiła z Ajzonem, ale nie przywróciła ani młodości, ani życia. Córki, mimowolne sprawczynie śmierci ojca, oszalały z rozpaczy. f ?or. EE 1226 b 30. Etyka Eudemejska. Księga U 180 Postanowienie. Definicja doskonałości 181 w związku z naszym wykładem. Bo może ktoś mieć wątpliwości, do jakiego gatunku postanowienie z natury należy i gdzie trzeba je umieścić, i czy to, co dobrowolne, i to, o czym musimy postanawiać, to są różne rzeczy czy tożsame. Najczęściej powtarza się zdanie niektórych osób57 i tak może uważać ten, kto to bada, że postanowienie jest jedną z dwóch rzeczy: albo mniemaniem, albo pragnieniem, ponieważ obydwie właściwości wydają się mu towarzyszyć. A że nie jest pragnieniem, to jest oczywiste, bo wtedy musiałoby być albo chceniem, albo pożądaniem, albo namiętnością. Nikt bowiem niczego nie pragnie, o ile nie doświadczył żadnego z tych uczuć. Otóż namiętność i pożądanie przejawia się również u zwierząt, postanowienie natomiast nie. Ale ponadto istoty, które posiadają te dwa uczucia58, często postanawiają bez namiętności i pożądania, a kiedy są opanowani tymi uczuciami, nie postanawiają, lecz się od tego powstrzymują. Ponadto uczuciom żądzy i ochoty zawsze towarzyszy uczucie przykrości, gdy tymczasem wiele rzeczy postanawiamy bez przykrości; ale jednak chcenie i postanowienie nie są tym samym. Ludzie chcieliby niekiedy rzeczy, o których wiedzą, że są niemożliwe, np. być królem nad wszystkimi ludźmi i stać się nieśmiertelnym, a nikt nie wybiera tego, o czym wie dobrze, że to jest niemożliwe, ani w ogóle tego, co jest możliwe, ale dokonanie tego, bądź niewykonanie nie zależy od niego samego