Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Ze względu na to, iż postanowienia konstytucji nie mogły czynić zadość warunkom i potrzebom współczesnej Litwy, decyzja o przywróceniu jej mocy obowiązującej stanowiła bardziej deklarację i manifestację polityczną - nawiązanie do niepodległego bytu przedwojennej Litwy - niż prawną. Stąd też kolejną ustawą z dnia 11 marca 1990 roku zawieszono obowiązywanie Konstytucji z 1938 roku, wprowadzając jednocześnie Tymczasową Ustawę Zasadniczą Republiki Litewskiej. Była ona kompilacją dotychczas obowiązujących konstytucji z okresu międzywojennego oraz radzieckiego. Konstytucja tymczasowa wyraźnie dystansowała się "TUZ Wojciech Kręcisz od rozwiązań nawiązujących do przynależności Litwy do ZSRR oraz systemu monopartyjnego. Zmianie uległa nazwa państwa - Republika Litewska - którą określono jako „suwerenne demokratyczne państwo wyrażające wolę i interesy narodu Litwy". W okresie prowizorium konstytucyjnego trwały prace nad pełną Konstytucją Republiki Litewskiej. Na forum komisji konstytucyjnej Rady Najwyższej ścierały się dwie tendencje. Pierwsza z nich afirmowała system rządów z dominująca pozycją ustrojową prezydenta, podczas gdy druga optowała za przewagą parlamentu. W dniu 14 maja 1992 roku parlament podjął nawet uchwałę o przeprowadzeniu referendum w sprawie restytucji urzędu prezydenta oraz przyjęcia projektu ustawy konstytucyjnej o prezydencie republiki. Projekty te nie uzyskały jednak wymaganej dla ich przyjęcia bezwzględnej większości głosów uprawnionych do głosowania. Kontynuacja prac nad nową konstytucją determinowana więc była wcześniej przyjętymi uchwałami Rady Najwyższej w sprawie konstytucyjnego rozwoju Litwy. Ich efektem było przyjęcie w dniu 13 października 1992 roku ostatecznego projektu ustawy zasadniczej, ustawy o trybie wejścia w życie Konstytucji Republiki Litewskiej oraz ustawy o referendum konstytucyjnym. Warunkiem prawotwórczego charakteru referendum konstytucyjnego było to, aby projekt poparła ponad połowa uprawnionych do głosowania. Referendum odbyło się 25 października 1992 roku. Wzięło w nim udział 75,25% uprawnionych do głosowania, a za projektem konstytucji opowiedziało się 56,76% biorących udział w głosowaniu. Konstytucja oraz ustawa o jej wejściu w życie zostały następnie podpisane i ogłoszone przez Przewodniczącego Rady Najwyższej Republiki Litewskiej. Z momentem wejścia w życie Konstytucji Republiki Litewskiej, utraciła moc obowiązującą Tymczasowa Ustawa Zasadnicza Republiki Litewskiej. II. KONSTYTUCJA REPUBLIKI LITEWSKIEJ I KONSTYTUCYJNY SYSTEM ŹRÓDEŁ PRAWA Zgodnie z przepisem art. 150 Konstytucji, składa się ona z trzech aktów: ustawy zasadniczej przyjętej w referendum 25 października 1992 roku, ustawy konstytucyjnej „O Państwie Litewskim" z 11 lutego 1991 roku oraz aktu konstytucyjnego „O nieprzystępowaniu Republiki Litewskiej do postradzieckich Związków Wschodnich" z 8 czerwca 1992 roku. Tekst zasadniczy składa się z Preambuły oraz ze 154 artykułów zawartych w 14 rozdziałach. Systematyka ogólna opiera się tak na kryteriach podmiotowych, jak i przedmiotowych. W pierwszych rozdziałach zawarte zostały rozstrzygnięcia dotyczące zasad naczelnych (rozdział I - Państwo Litewskie), statusu jednostki w państwie (rozdział II - Człowiek i państwo), relacji między państwem i społeczeństwem (rozdział III - Społeczeństwo i państwo), a także podstaw Republika Litewska 1U3 ustroju gospodarczego (rozdział IV - Gospodarka narodowa i praca). Rozdziały V-IX zawierają przepisy dotyczące systemu organów państwa (Sejm, prezydent, rząd, Sąd Konstytucyjny, sądy), trybu kreowania ich składu, struktury organizacyjnej, wzajemnych relacji oraz kompetencji. Zasada samorządu terytorialnego rozwinięta została w rozdziale X - Samorząd terytorialny i zarządzanie. W oparciu o kryterium przedmiotowe wyodrębniono problematykę finansów i budżetu państwa (rozdział XI), kontroli wykorzystania majątku i realizacji budżetu (rozdział XII) oraz polityki zagranicznej i obronności państwa (rozdział XIII). Rozdział XIV zawiera rozstrzygnięcia dotyczące trybu i zasad zmiany konstytucji oraz Postanowienia końcowe. Jest to konstytucja sztywna. Inicjatywa ustrojodawcza w każdym czasie, z wyjątkiem trwania stanu wojennego i stanu wyjątkowego, przysługuje grupie posłów w liczbie co najmniej llit ogólnej ich liczby oraz 300 000 wyborcom. Projekt ustawy o zmianie konstytucji podlega dwukrotnemu rozpatrywaniu i uchwalaniu przez Sejm - przerwa między nimi nie może być krótsza niż 3 miesiące - i uważa się go za przyjęty, jeżeli w każdym głosowaniu uzyskał większość co najmniej 2/3 ogólnej liczby posłów