Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.

A poniewa| my[l anielska ma w sobie jakow[ natur okre[lon z liczby natur niematerialnych, dlatego wydaje si, |e innych takowych natur nie mo|e poznawa. 2. W dziele O przyczynach czytamy:  Ka|da my[l zna to, co jest ponad ni - gdy| jest skutkiem tego|; no i zna to, co poni|ej niej - skoro jest tego| przyczyn 3. Lecz jeden anioB nie jest przyczyn drugiego. A wic jeden anioB nie poznaje drugiego. 3. Jeden anioB nie mo|e poznawa drugiego: a) poprzez istot anioBa poznajcego; ka|de bowiem poznanie to rzecz podobieDstwa; tymczasem  jak wida z powy|szych4 -istota anioBa poznajcego jest podobna do istoty anioBa poznawanego jedynie pod wzgldem rodzaju; z tego by wynikaBo, |e jeden anioB poznawaBby drugiego nie poznaniem mu wBa[ciwym, ale tylko ogólnym; b) nie mo|na te| powiedzie, |e jeden anioB poznaje drugiego poprzez istot anioBa poznawanego; to bowiem, czym my[l poznaje, jest wewntrz my[li, a jedynie Trójca Przenaj[witsza przenika umysB; c) nie mo|na te| twierdzi, |e jeden poznaje drugiego za pomoc formy poznawczej; taka bowiem forma nie ró|niBaby si od anioBa poznawanego, gdy| jedno i drugie jest niematerialne. W |aden wic sposób, jak wida, jeden anioB nie poznaje drugiego. 129 4. Je|eli jeden anioB poznaje drugiego, dzia si to mo|e: a) albo poprzez form wrodzona - w takim razie, gdyby Bóg teraz stworzyB jakiego[ nowego anioBa, nie mogliby go pozna ci anioBowie, którzy ju| istniej; b) albo poprzez form nabyt od rzeczy - w takim razie anioBowie wy|si nie mogliby pozna ni|szych, od których niczego nie nabywaj. Wydaje si wic, |e w |aden sposób jeden anioB nie poznaje drugiego. Wbrew temu czytamy w dziele O przyczynach:  Ka|da my[l poznaje rzeczy niezniszczalne 5. Odpowiedz: Zdaniem Augustyna6, rzeczy odwiecznie istniejce w SBowie Boga wypBynBy od Niego dwojako: pierwsze, [by wej[] w my[l anioBa; drugie, by mie byt samoistny we wBasnych naturach