Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Synowie szybko chwycili za broń i ruszyli do Nemei, gdzie, jak 107.#-107.2 331 wiedzieli, zątrzymali się synowie Fegeusa w drodze z Delf, by nakłonić Arsinoe do cofnięcia klątwy. Usiłowali opowiedzieć jej całą prawdę o Alk- meonie, ona jednak nie chciała ich słuchać, synowie Kalliroe zaś nie tylko wciągnęli ich w zasadzkę i zabili, ale spiesznie dotarłszy do Psofis, zamordo- wali również Fegeusa przed pojawieniem się nowiu. Gdy żaden król ani bóg rzeczny w Grecji nie chciał ich oczyścić, powędrowali na zachód, do Epiru, skolonizowali Akarnanię, którą tak nazwali po starszym bracie, Akarnanie. h. Szatę i naszyjnik pokazywano w Delfach do czasów Świętej Wojny (IV w. przed Chr.), kiedy to zagrabił je Fayllos, rozbójnik z Fokidy, i nie wiadomo, czy naszyjnik z bursztynów oprawionych w złoto, który zdaniem mieszkań- ców Amatos należał do Eryfile, jest prawdziwy.2 i. Niektórzy twierdzą, że Tejrezjasz miał dwie córki, Dafne i Manto. Dafne pozostała,dziewicą i została Sybillą, Manto natomiast urodziła Alkmeonowi Amfilochosa i Tyzyfonę, zanim odesłał ją do Apollina w Delfach. Oboje dzieci oddał na wychowanie królowi Kreonowi Korynckiemu. Wiele lat później żona Kreona, zazdrosna o niezwykłą urodę Tyzyfony, sprzedała ją jako niewolnicę. Alkmeon zaś nie wiedząc, kim#ona jest, kupił ją jako służącą, ale na szczęście powstrzymał się od kazirodztwa. Manto natomiast posłał Apollo do Kolofonu w Jonii, gdzie poślubiła Rakiosa, króla Karii. Synem ich był słynny wieszczek Mopsos.3 1. Diodor z Sycylu, IV.66; Pauzaniasz, IX.5.13 i nast.; IX.8.6; IX.9.4 i nast.; Hyginus, Fabulae, 70; fragmenty Epigonów Ajschylosa i Eurypidesa. 2. Apollodoros,111.7.5-?; Atenajos, VI.22; Owidiusz, Przemiany, IX.413 i nast.; Pauza- niasz, V111.24.8-10 i IX.41.2; Partenios, Opowieści, 25. 3. Apollodoros,111.7.7, cytując Alkmeona Eurypidesa; Pauzaniasz, VI1.3.1 i IX.33.1; Diodor z Sycylii, IV.66. l. Jest to rozpowszechniona opowieść minstrela zawierająca kilka elementów mitycznych, którą można było opowiadać w Tebach lub Argos nie wywołując oburzenia. Mogła zainteresować mieszkańców Psofis, Nemei i doliny Acheloosu, tłumaczyła założenie Hestiai i kolonizację Akarnanii i posiadała wielkie zalety moralizatorskie. Pouczała o zmienności niewiast, o głupocie mężczyzn usiłujących zaspokoić próżność lub chciwość kobiet, o mądrości słuchania wiesżczków cieszących się nienagar ną opinią, o niebezpieczeństwie mylnego interpretowania orzeczeń wyroczni i o klątwie, która spada na każdego syna, który zabije własną matkę, nawet jeśli chce w ten sposób przebłagać ducha ojca (zob.114a). 2. Najciekawszym aspektem tej historii jest trwały przywilej Eryfile rozstrzygania między pokojem a wojną. Prawdziwe znaczenie jej imienia - "o obfitym listowiu" - świadczy że była argiwską kapłanką Hery, opiekującą się wyrocznią, drzewem wieszczbiarskim, podobnie jak w Dodonie (zob. 51.1). W takim wypadku drzewem tym byłaby prawdopodobnie grusza poświęcona Herze (zob. 74.6). Zarówno wojna "Siedmiu przeciw Tebom", którą Hezjod nazywa "Wojną o owce Odyseusza", jak i jej dalszy ciąg opowiedziany w tym miejscu są prawdopodobnie wydarzeniami poprzedzającymi wyprawę Argonautów i wojnę trojańską, przypadającymi mniej więcej na XIV wiek przed Chr. TANTAL a. Problem paranteli i pochodzenia Tantala jest sporny. Matką jego była Pluto, córka Kronosa i Rei lub, jak twierdzą niektórzy, Okeanosa i-Tetydyl, ojcem zaś albo Zeus, albo Tmolos, wieńczony liśćmi dębowymi bożek góry Tmolos, panujący ze swą żoną Omfale w królestwie Lidu, ten sam, który był arbitrem w sporze między Panem i Apollinem.z Niektórzy jednak nazywają Tantala królem Argos albo Koryntu, inni jeszcze utrzymują, że wywędrował z góry Sipylos w Lidii na północ, by królować w Paflagonii, skąd wypędził go Ilos Frygijczyk, kiedy Tantal ściągnął na siebie gziiew bogów po uwiedzeniu Ganimedesa, młodszego brata Ilosa.3 b. Tantal był ojcem Pelopsa, Niobe i Broteasa.4 Matką dzieci była albo jego żona Euryanassa, córka boga rzecznego Paktolosa, albo Eurytemista, córka boga rzecznego Ksantosa, albo Klytia, córka Amfidamasa, lub wreszcie Plejada Dione. Niektórzy jednak uważają Pelopsa za bastarda albo za syna Atlasa i nimfy Linos.5 # c. Tantala łączyła żażyła przyjaźń z Zeusem, dopuszczającym go do uczt olimpijskich, na których podawano nektar i ambrozję, do czasu gdy powodze- nie przewróciło mu w głowie i zdradżiwszy tajemnice Zeusa ukradł boską strawę, by podzielić się nią ze swymi przyjaciółmi - zwykłymi śmiertelnikami. Zanim jednak występek ten odkryto, popełnił gorszą zbrodnię. Zaprosiwszy Olimpijczyków na ucztę na górze Sipylos, a może do Koryntu, Tantal stwierdził, że w spiżarniach nie starczy jedzenia dla zebranego towarzystwa, i wtedy, czy to pragnąc wypróbować wszechwiedzę Zeusa, czy też jedynie dla okazania dobrej woli, poćwiartował swego syna Pelopsa i dodał kawałki mięsa ludzkiego do przygotowanej potrawy, podobnie jak zrobili synowie Likaona ze swym bratem Nyktimosem, kiedy podejmowali Zeusa w Arkadii.6 Wszyscy bogowie z wyjątkiem Demeter od razu poznali, co im podano, i przerażeni powstrzymali się od jedzenia, Demeter, wciąż jeszcze oszołómio- na po stracie córki, zjadła mięso z lewego barku.' d. Za obie te zbrodnie Tantal został ukarany. Królestwo jego upadło, on sam zaś poniósłszy śmierć z ręki Zeusa cierpiał męki wieczyste w towarzystwie Iksjona, Syzyfa, Titiosa, Danaid i innych. Wisi teraz na gałęzi drzewa owocowego, pochylonego nad bagnistym jeziorem, dręczony głodem i pra- gnieńiem. Fale uderzają o jego ciało, sięgając mu do pasa, a czasem po szyję, ale wystarczy, by się schylił, a woda znika natychmiast, pozostawiając jedynie czarny szlam u jego stóp. Jeśli nawet uda mu się zaczerpnąć dłonią trochę wody, przecieka mu między palcami, zanim zdoła zwilżyć popękane wargi, pragnienie zaś dokucza mu jeszcze mocniej. Gałęzie drzewa uginają się od gruszek, rumianych jabłek, słodkich fig, dojrzałych oliwek i owoców granatu 108.d-108.h 333 zwisających nad jego ramionami, wystarczy jednak, by po nie sięgnął, a powiew wiatru unosi je w sam raz na tyle, by nie mógł ich dosięgnąć.s e: Ponadto nad drzewem wisi olbrzymi kamień, głaz z góry Sipylos, bez- przerwy zagrażający głowie Tantala.9 Jest to kara za trzecie przestępstwo, a mianowicie kradzież połączoną z krzywoprzysięstwem