Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.

Gdyby ci nawróceni ¯ydzi zostali pochwyceni razem z Koœcio³em, to nie pozosta³by na ziemi ani jeden cz³onek tego narodu, a przecie¿ naród ¿ydowski wed³ug proroctw ma do spe³nienia wa¿n¹ rolê na ziemi. 18. Pochwycenie Koœcio³a bêdzie znakiem, bêdzie has³em oznajmiaj¹cym pocz¹tek czasu wielkiego ucisku. Pawe³ nazywa wierz¹cych ambasadorami Boga, pos³anymi przez Jezusa Chrystusa, przez których On napomina ten œwiat: "Pojednajcie siê z Bogiem" (2 Kor. 5,20). Je¿eli pos³owie wys³ani przez króla dla zawarcia traktatu pokojowego zostaj¹ zniewa¿eni i odprawieni z niczym, to król odwo³uje ich z powrotem, a wojnê wypowiada tym, którzy odrzucili jego pokojowe propozycje. Tak bêdzie i wtedy. Odwo³anie królewskich pos³ów poprzedzi wojnê, poprzedzi straszne s¹dy Bo¿e. W ten sposób doprowadzi On swoj¹ sprawê do koñcowego, zupe³nego zwyciêstwa. Wy¿ej wymienione przekazy biblijne wydaj¹ siê wskazywaæ na to, ¿e zabranie Koœcio³a nast¹pi przed wielkim uciskiem. Niemniej jednak powinniœmy o tym pamiêtaæ, ¿e Bóg nie uwa¿a za po¿yteczne dla nas powiedzieæ nam wyraŸnie i dok³adnie o czasie pochwycenia Koœcio³a ze wzglêdu na to, ¿e nie chce, aby wierz¹cy zasnêli w b³ogim spokoju s¹dz¹c, ¿e wszystkie koñcowe s¹dy Bo¿e ich nie dotycz¹. On poprzez swoje s³owo na pewno chce nam dodaæ otuchy, chce abyœmy z radoœci¹ i zaufaniem spogl¹dali w przysz³oœæ ale równoczeœnie przestrzega o tym, ¿e s¹d mo¿e byæ straszny, a rozpocznie siê od domu Bo¿ego. Ci, którzy i teraz unosz¹ niewymowne cierpienia z powodu wojen, g³odu i przeœladowañ, mog¹ mieæ w¹tpliwoœci, czy mo¿e byæ jeszcze gorzej. Dlatego czuwajmy i módlmy siê, aby Pan skróci³ czas naszego oczyszczania w ogniu prób i doœwiadczeñ, a przyœpieszy³ b³og¹ godzinê po³¹czenia siê z Nim, ju¿ na zawsze. d) Jakie argumenty wydaj¹ siê potwierdzaæ pogl¹d, ¿e pochwycenie Koœcio³a nast¹pi po zakoñczeniu czasu wielkiego ucisku? Niektórzy wierz¹cy, czytaj¹cy i bardzo powa¿nie traktuj¹cy S³owo Bo¿e i proroctwa na temat zabrania Koœcio³a, nie mog¹ znaleŸæ przerwy w czasie miêdzy pochwyceniem wierz¹cych, a ich powrotem razem z Chrystusem dla s¹dzenia œwiata. Powo³uj¹ siê oni na nastêpuj¹ce przekazy S³owa Bo¿ego: 1. W wielu miejscach Nowego Testamentu, dotycz¹cych koñca œwiata, zagadnienie nagrody dla sprawiedliwych, a kary dla niesprawiedliwych, wystêpuje jakby jednoczeœnie, bez nale¿ytego rozdzia³u czasowego. I tak: wg Mat. 13,30.41-43 w jednym czasie k¹kol jest wrzucany do ognia, a pszenica gromadzona do gumna; wg Mat. 24,22.29-31 wybrani bêd¹ zgromadzeni z czterech stron œwiata dopiero po udrêce owych dni. W liœcie do Rzymian 2,5-9 Pawe³ pisze, ¿e Bóg w dniu swego sprawiedliwego s¹du da ¿ywot wieczny tym, którzy trwali w dobrych uczynkach, a gniew i pomsta spotka tych, którzy ho³dowali nieprawoœci¹ a w drugim liœcie do Tesaloniczan 1,6-10, ¿e Chrystus gdy przyjdzie, jednym da odpocznienie, a drugim wymierzy karê w ogniu p³omienistym. Na tê argumentacjê mo¿emy daæ tak¹ odpowiedŸ: sposób opisywania wydarzeñ bez nale¿ytego rozdzia³u czasowego by³ czêsto stosowany i w Starym Testamencie. W ni¿ej wymienionych tekstach: Iz. 9,5-6; 61,1-2; Zach. 9,9-10; Mat. 3,1-2 itd. pierwsze i drugie przyjœcie Pana Jezusa s¹ tak przedstawione, jakby mia³y nast¹piæ bezpoœrednio jedno po drugim, a przecie¿ oba te wydarzenia dzieli przynajmniej dziewiêtnaœcie wieków. Ale zrozumia³e dla nas sta³o siê to dopiero póŸniej, po wype³nieniu siê pierwszej czêœci tej obietnicy. O ile¿ bardziej wybawienie Koœcio³a i s¹d nad narodami mog¹ w niektórych tekstach Nowego Testamentu wystêpowaæ œciœle obok siebie, tym wiêcej, je¿eli rzeczywiœcie bêdzie je dzieli³ tylko krótki czas. W tej pracy zosta³o ju¿ raz u¿yte to porównanie, które chcemy teraz powtórzyæ: z du¿ej odleg³oœci wydaje siê, ¿e dwa szczyty jednego ³añcucha górskiego wzajemnie siê dotykaj¹, ale przy ca³kiem bliskim podejœciu stwierdzamy, ¿e dzieli je szeroka i g³êboka dolina. Jesteœmy zdania, ¿e zabranie Koœcio³a nast¹pi przed czasem wielkiego ucisku. Do takiego mniemania szczególnie nak³aniaj¹ nas wymienione ju¿ przedtem teksty Objawienia œw. Jana, autora ostatniej ksiêgi Pisma Œwiêtego, Ksiêgi prorockiej, której treœci¹ jest opisanie przebiegu w³aœnie tych koñcowych wydarzeñ czasu, w którym ¿yjemy. 2. Mo¿e siê wydawaæ, ¿e Pawe³ w 2 Tes