Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Wa¿nym epizodem w procesie jednoczenia ziem niemiec- Parlament kich okaza³y siê wydarzenia 1848 roku. W maju 1848 r. dosz³o do frankfurcki brania siê we Frankfurcie demokratycznie wybranej ogólnonie-nieckiej Konstytuanty. Na forum tego tzw. parlamentu frankfurckie-dyskutowano mo¿liwoœæ nadania Niemcom struktury pañstwa fe-eralnego z konstytucj¹ opart¹ na zasadzie suwerennoœci ludu, z cesa-em o ograniczonej w³adzy na czele. Propozycja wzbudzi³a opory niejszych pañstw, które nie chcia³y siê zgodziæ na restauracjê cesar-va. Decyduj¹cy okaza³ siê jednak spór miêdzy zwolennikami pozostawienia Austrii w nowym pañstwie a przeciwnikami tego rozwi¹zania d¹¿¹cymi do powierzenia funkcji cesarza królowi pruskiemu. Ostatecznie zwyciê¿y³o stanowisko tzw. partii ma³oniemieckiej, ale król pruski Fryderyk Wilhelm IV nie przyj¹³ korony, jako oferowanej mu z woli ludu. W rezultacie parlament frankfurcki nie doprowadzi³ do zjednoczenia Niemiec, pokaza³ jednak, ¿e Prusy staj¹ siê wyraŸnym, akceptowanym przez inne pañstwa niemieckie liderem procesów zjednoczeñ iowych. 212 PAÑSTWO KONSTYTUCYJNE 427. spór o przewodnictwo w Zwi¹zku Niemieckim rozstrzygn¹³ siê w ^ro^ze dzia³añ wojennych. Wojna prusko-austriacka, do której Wojna 1866 r.: rozwa¿anie jy j p, j Niemieckiego dosz³o w 1866 r. zakoñczy³a siê b³yskawicznym sukcesem Prus. Jeszcze przed rozpoczêciem dzia³añ wojennych wyst¹pi³y one ze Zwi¹zku Niemieckiego i zaproponowa³y pañstwom niemieckim utworzenie nowego stowarzyszenia. Po klêsce poniesionej z r¹k pruskich w bitwie pod Sadow¹ w 1866 r., Austria zgodzi³a siê na rozwi¹zanie Zwi¹zku Niemieckiego. Inicjatywa znalaz³a siê ca³kowicie w rêkach pruskich. Prusy jako organizator Zwi¹zku Pólnocno--Niemieckiego Organy zwi¹zku: przewodnicz¹cy (król pruski), Reichslag i Bundesrat 4. Zwi¹zek Pó³nocno-Niemiecki (1867-1871) 428. Podstaw¹ prawn¹ Zwi¹zku Pó³nocno-Niemieckiego sta³a siê konstytucja z 1 lipca 1867 r. uchwalona przez Sejm sk³adaj¹cy siê z przedstawicieli poszczególnych pañstw cz³onkowskich i zatwierdzona przez monarchów sfederowanych pañstw. Wa¿n¹ rolê przy opracowywaniu konstytucji odegra³ Otton Bismarck, premier pruski. Konstytucja ta powo³ywa³a do ¿ycia pañstwo zwi¹zkowe. W przeciwieñstwie wiêc do poprzednich prób zjednoczeniowych, które zatrzymywa³y siê na poziomie konfederacji, czyli luŸnego zwi¹zku pañstw, Zwi¹zek Pó³nocno-Niemiecki stanowi³ odrêbne pañstwo, w sk³ad którego wchodzi³y pañstwa cz³onkowskie. Znalaz³y siê w nim pañstwa wchodz¹ce przedtem w sk³ad Zwi¹zku Niemieckiego, z wyj¹tkiem Austrii, Bawarii, Wirtembergii i Hesji. Piêæ szóstych obszaru zwi¹zku stanowi³o pañstwo pruskie, podobnie kszta³towa³y siê proporcje ludnoœci. 429. Dziedzicznym przewodnicz¹cym zwi¹zku zosta³ król pruski. W³adza ustawodawcza powierzona zosta³a dwuizbowemu parlamentowi: izba ni¿sza nosi³a nazwê Sejmu (Reichs³ag), natomiast drug¹ izbê, czyli Radê Zwi¹zkow¹ (Bundesrat) tworzyli przedstawiciele rz¹dów pañstw sfederowanych. Dwuizbowa struktura cia³a ustawo-dawczego odpowiada³a zatem federalnej strukturze pañstwa. Sejm Rzeszy pochodzi³ z wyborów powszechnych, bezpoœrednich, równych i tajnych. Jego kadencja mia³a trwaæ 3 lata. Oprócz stanowienia prawa do jego kompetencji nale¿a³a tak¿e ratyfikacja traktatów miêdzynarodowych. Rada Zwi¹zkowa liczy³a 43 cz³onków, z czego Prusy mia³y 17 miejsc, Saksonia — 4, Brunszwik i Meklemburgia po 2, a pozosta³e 18 pañstw po jednym. Raaa akceptowa³a ka¿dy projekt ustawy zanim trafi³ on pod obrady Sejmu, pe³ni³a tak¿e rolê s¹du polubownego w przypadku sporu miêdzy pañstwami cz³onj Formy pañstwowoœci niemieckiej w XIX i XX wieku 213 Funkcje wykonawcze nale¿a³y do Prezydium Rady, powo³ywa-ego przez Radê. Prezydium mianowa³o wszystkich urzêdników fede-icji i nadzorowa³o ich pracê. Przygotowywa³o projekty ustaw, zwo-va³o posiedzenia Sejmu, mog³o te¿ na wniosek Rady rozwi¹zaæ Sejm. Pracom prezydium przewodniczy³ z urzêdu premier pruski. 430. Zakres spraw wspólnych dla zwi¹zku zosta³ szeroko zakre- Zakres kompetencji ony. Nale¿a³y do nich: wojsko, marynarka, koleje i drogi, poczta, zw|izku vestie monetarne, handel zagraniczny. Wspólne mia³o byæ tak¿e prawo s¹dowe (karne, cywilne i handlowe). Szeroki zakres kompetencji zwi¹zku w po³¹czeniu z dominuj¹c¹ w nim pozycj¹ Prus oznacza³ mo¿liwoœæ ujednolicenia spraw niemieckich pod dyktando pruskie i u³atwia³ pe³ne zjednoczenie ziem niemieckich pod egid¹ Prus. Kilka lat istnienia zwi¹zku zapocz¹tkowa³o rzeczywiœcie procesy daleko posuniêtej integracji politycznej i gospodarczej ma³ych pañstw niemieckich z Prusami. Oznacza³o tak¿e definitywne przekreœlenie aspiracji Habsburgów do odbudowy Rzeszy niemieckiej. 5. II Rzesza Niemiecka (1871-1918) 431. Po pokonaniu Francji w wojnie 1870 r. król pruski poro¿u- Powstanie iiia³ siê z w³adcami Bawarii, Badenii i Wirtembergii, proponuj¹c im u Rzeszy przyst¹pienie do Zwi¹zku Pó³nocno-Niemieckiego. Na mocy tego orozumienia 1 stycznia 1871 r. proklamowano powstanie II Rzeszy Niemieckiej, zaœ 18 stycznia króla pruskiego og³oszono w Wersalu cesarzem niemieckim. Parê miesiêcy póŸniej, 16 kwietnia 1871 r.. Sejm nada³ nowemu pañstwu konstytucjê. 432. II Rzesza by³a pañstwem federalnym. Sk³ada³a siê z 22 H Rzesza jako pañstw cz³onkowskich i 3 wolnych miast (Lubeka, Brema i Ham- pañstwo federalne burg). Nale¿a³y do niej królestwa Prus, Bawarii, Saksonii i Wirtembergii, wielkie ksiêstwa Badenii, Hesji, Sasko-Weimarskie i Olden- burskie oraz 12 mniejszych ksiêstw. W 1911 r. status pañstwa cz³onkowskiego uzyska³a Alzacja z Lotaryngi¹. Pañstwa tworz¹ce II Rze-by³y ogromnie zró¿nicowane terytorialnie. Najwiêksze z nich, jsy, liczy³y blisko 350 tys