Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.

3 # f. W pobliżu wysepki Aresa przeleciały nad "Argo'5 wielkie stada ptaków zrzucających pióra z brązu. Jedno z takich piór zraniło Ojleusa w ramię. Wówczas Argonauci, przypomniawszy sobie pouczenie Fineusa, nałożyli hełmy i krzyczeli co sił w. piersiach. Połowa załogi wiośłowała, druga zaś połowa ochraniała wioślarzy tarczami, o które uderzali mieczami. Usłuchali również rady Fineusa, który kazał im zejść na brzeg wyspy i przepędzić co do jednego gnieżdżące się tam óbficie ptaki. Tej nocy sławili mądrość Fineusa; wtem zerwała się burza i morze wyrzuciło na wyspę czterech Eolów kurczowo trzymających się belki. Okazało się, że rozbitkami są Kytisoros, Argeus, Frontiś i Melanion, synowie Friksosa i Chalkiope, córki króla Ajetesa z Kol- chidy, a zatem krewni wielu Argonautów. Wybierali się do Grecji, by odebrać od swego dziadka Atamasa królestwo Orchomenos. Jazon przywitał ich ciepło i razem złożyli wspólne ofiary bez wina na czarnym kamieniu świątyni Aresa, gdzie niegdyś założycielka tej świątyni, Amazonka Antiope, złożyła w ofierze konie. Kiedy Jazon wyjaśnił, że celem wyprawy jest przywiezienie z powro- tem duszy Friksosa do Grecji i odzyskanie Złotego Runa, Kytisoros i jego bracia znaleźli się w trudnej sytuacji. Winni byli szacunek pamięci ojca, a równocześnie obawiali się, że żądając Runa obrażą dziadka. Nie mieli jednak innego wyboru, jak stanąć u boku kuzynów, którzy uratowali im życie.' g. "Argo" popłynęła teraz wzdłuż wybrzeży omijając wyspę Filyrę, na której niegdyś Kronos przespał się z Filyrą, córką Okeanosa, a Rea zaskoczyła ich w krytycznej chwili. Kronos zamienił się wówczas w rumaka i uciekł, a Filyra urodziła później dziecko, półczłowieka, półkonia = był to Chejron, uczony wielce centaur. Filyra, nienawidząc potwora, którego musiała karmić, modliła się, by odebrano jej ludzką postać. Prośbie jej stało się zadość i została zamieniona w lipę. Niektórzy jednak utrzymują, że działo się to wszystko w Tesalu lub Tracji, a nie na wyspie Filyrze.5 h. Wkrótce Argonauci ujrzeli ponad sobą szczyty Kaukazu i wpłynęli do ujścia szerokiej rzeki Fazis, która nawadnia Kolchidę. Złożyli najpierw libację ż wina zmieszanego z miodem bogom kraju, po czym Jazon ukrył "Argo" w odnodze rzeki i odbył tam naradę wojenną.s 1. Apoloniusz z Rodos, 11.329; Argonautika oiphika, 688; Homer, Odyseja, XII.61; Herodot, IV.85 ; Pliniusz, Historia naturalna, VI.32 ; Waleriusz Flakkus, IV.561 i nast. ; Apollodoros,1.9.22. 2.Apoloniusz z Rodos, II.851-898; Argonautika orphika, 729 i nast.; Tzetzes, O Liko- fronie, 890; Waleriusz Flakkus, V.13 i nast.; Hyginus, Fabulae,14 i 18; Apollodoros, I.9.23. 3. Apoloniusz z Rodos, II.946-1028; Waleriusz Flakkus, V.108; Argonautika orphika, 738-746; Ksenofont, Anabazis, V.4.1-32; 5.1-3. 396 122.3-123.e przedstawione na starożytnych tarczach bynajmniej nie były znakomitymi dziełami sztuki, ale prymitywnymi piktogramami, wyrytymi na spiralnej taśmie zdobiącej każdą tarczę, wyjaśniają- cymi pochodzenie i rangę właściciela. 4. Dwunastu Olimpijczykówubsypało Heraklesa darami niewątpliwie z okazji jego świętego małżeństwa, a przyniosła mu je wszystkie jego oblubienica-kapłanka - Atena, Auge, Jole czy też nosząca jakiekolwiek inne imię. Wręczyła je sama lub przez swe pomocnice (zob. 81. I). Herakles otrzymał w danym wypadku oręż potrzebny mu do wykonywania prac, to zhaczy do obrzędowych walk i magii. 123 PIERWSZA PRACA HERAKLESA: LEW NEMEJSKI a. Pierwsza praca, którą Eurysteus kazał wykonać Heraklesowi, kiedy przybył# do Tirynsu, polegała na zabiciu Lwa Nemejskiego lub Kleonajskiego i zdarciu z niego skóry. Było to olbrzymie zwierzę o skórze, której nie mogło przebić żelazo, brąz ani kamień.l b. Chociaż niektórzy nazywają tego lwa potomkiem Tyfona lub Chimajry i psa Ortrosa, inni twierdzą, że wydała go na świat Selene, przeszyta straszliwym dreszczem. Upuściła go wówczas na ziemię na górze Tretos w pobliżu Nemei obok jaskini o dwóch wejściach i wypuściła na swój lud jako karę za niedotrzymane ofiary; najbardziej ucierpieli Bambinejczycy.2 c. Inni jeszcze twierdzą, że Selene na życzenie Hery stworzyła lwa z piany morskiej zamkniętej w wielkiej skrzyni; Iryda zaś przewiązała go własną przepaską i zaniosła w Góry Nemejskie. Nazwę swą otrzymały one po córce Asoposa względnie Zeusa i Selene; jaskinię lwa zaś dotąd pokazują w odle- głości około dwóch mil od miasta Nemea.3 d. Po,przybyciu do miasta Kleonaj leżącego między Koryntem i Argos, Herakles zamieszkał w domu jakiegoś robotnika najemnego czy też pasterza imieniem Molorchos, którego syna zabił lew. Kiedy Molorchos chciał przebła- gać Herę składając jej w ofierze tryka, Herakles kazał mu się wstrzymać i powiedział: "Poczekaj trzydzieści dni. Jeśli wrócę cały, ofiaruj go Zeusowi Zbawcy; jeśli nie wrócę, złóż go mnie jako ofiarę należną herosó# e. Herakles dotarł do Nemei w południe, ponieważ jednak lew wyludnił okolicę, nie znalazł nikogo, kto mógłby mu wsk_azać drogę. Nie było też żadnych śladów. Najpierw przeszukał górę Apesas - nazwaną tak po Apesan- tosie, pasterzu zabitym przez lwa, chociaż niektórzy twierdzą, że Apesantos był synem Akrizjosa, który zmarł od ukąszenia w piętę przez węże - po czym wybrał się na górę Tretos i tu właśriie wytropił lwa wracającego do swej jaskini, ociekającego krwią po całodziennej rzezi.4 Zasypał go gradem strzał, ale odbiły się od grubej skóry nie wyrządzając bestii żadnej szkody - lew ZDOBYCIE ZŁOTEGO RUNA a. Na Olimpie Hera i Atena naradzały się gorączkowo, jak pomóc swemu pupilkowi Jazonowi w zdobyciu Złotego Runa. W końcu postanowiły zwrócić się do Afrodyty, ta zaś umyśliła, że jej frywolny synek Eros spowoduje, iż córka króla Ajetesa; Medea, zapała nagłą miłością do Jazona. Afrodyta zastała Erosa przy grze w kości z Ganimedesem. Oszukiwał przy każdym rzucie. Poprosiła go, by przeszył serce Medei jedną ze swych strzał, obiecując mu w nagrodę złotą kulę zdobioną niebieskimi emaliowanymi pierścieniami, którą Zeus bawił się jako małe dziecko. Kula ta podrzucona w powietrze pozostawiała za sobą ślad jak spadająca gwiazda