Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
e.) 123 Attyla (+453), krl Hunw 35, 170 Augustyn, w. (354-430) passim Bass 147 Batiffol Pierre, ks.; Badania z zakresu historii i teologii pozytywnej, z V wyd. franc. przeoy ks. Jan Piotrowski, Warszawa 1911 116 Benedykt z Nursji, w. (V/VI w.), zaoyciel klasztoru na Monte Cassino w 529 r. 184 Bernard, w. (1090-1153), opat z Clairvaux, propagator drugiej krucjaty 37, 50, 59, 73, 82, 87, 92, n, 111, 141, 181, 184 Besson Franciszek Mikoaj (1821-1888), franc. bp, kaznodzieja i historyk; Bg-Czowiek, Wilno 1882, 1901 31, n, 45, n, 63, 132 Borowski A. (1884-1968), ks. prof.; Teologia moralna, Wocawek 1945 36, 63, 65, 74, 85, 123, 125, 136 Bougaud Louis Emile (1823-1888), bp; Credo, Warszawa 1910 i Pozna 1925-1932, w zbiorze: Chrystianizm i czasy obecne, 5 tomw 81, 83, 113, 116, 145, 151, 173, 192 Budda (VI/V w. p.n.e.) 29, 71, 158 Cecyliusz 172 Cyprian, w. (III w.), bp Kartaginy 122. 144 Darwin Charles Robert (1809-1882) 204 Deharbe Joseph, S. J. (1800-1871), niem. dydaktyk religii. Jego katechizm, przetumaczony na jzyk polski, by w powszechnym uywaniu we wszystkich trzech zaborach. W katechizmie Deharbe'a, opracowanym przez jezuit M. Morawskiego i wydanym we Lwowie w 1890 r., dwa ostatnie przykazania Dekalogu maj brzmienie nastpujce: 9. Nie podaj ony bliniego twego; 10. Ani domu, ani sugi, ani suebnicy, ani wou, ani osa, ani adnej rzeczy, ktra jego jest. Natomiast katechizm ks. dra Cz. Piotrowskiego w XIX wydaniu z 1967 r. ma ju tak redakcj: 9. Nie podaj ony bliniego twego; 10. Ani adnej rzeczy, ktra jego jest 31, 35, 63, 119, 147 Didon W. O. (1840-1900), dominikanin; Jezus Chrystus, z XX wyd. franc. przeoy bp H. P. Kossowski, Warszawa, tom I - 1891, tom II - 1892 109, 119, 142 Dioklecjan (286-305) 171 Dionizy Areopagita, w.; domniemany autor powstaego anonimowo w Aleksandrii ok. 500 r. zbioru pism, oznaczany zwykle jako Pseudo-Dionizy Areopagita (Areopag - wzgrze w Atenach, miejsce zebra rady o uprawnieniach g. sdowniczych) 116 Dominik, w. (1170-1221), Hiszpan, zaoyciel dominikanw w 1220 r. Zakon sta si organem inkwizycji. Jego nazwa: Ordo fratrum praedic. = O. P. 87 Epikur (341-270 p.n.e.) 29, 159 Eutyches (V w.), archimandryta, czyli opat klasztoru w Konstantynopolu 124 Euzebiusz z Cezarei (ok. 260- ok. 339), ojciec historii Kocioa 87, 163, n Faber Frederick William (1814-1863), ang. oratorianin; Przenajwitszy Sakrament, Brody 1911 46, 54, 72, 129, 203 Filon z Aleksandrii (ok. 20 p.n.e. - ok. 40 n.e.), filozof chrzecijaski 163 Fouard Constant, ks.; Pocztki Kocioa. w. Piotr i pierwsze lata chrzecijastwa, z VIII wyd. franc.; Piotrkw 1908 122, 165 Franciszek z Asyu, w. (1182-1226) 22, 29, 86, 99 Freud Zygmunt (1856-1939) 84 Gandhi (1869-1948), zwany Mahatma = cudotwrca 39 Gordiusz, w. 92 Heraklejdes z Pontu (IV w. p.n.e.), filozof i historyk 100 Hermas (I/II w.), autor apokalipsy, tj. objawienia pt. Pasterz 39 Hieronim, w. (347-419), wyd. Biblii aciskiej (Vulgata) 89, 177 Ignacy Antiocheski, w. (I/II w.), bp 56, 82, 87, 129, 131, 133, 153 James William (1842-1910), amer. filozof 126 Jan Chryzostom, czyli Zotousty (347-407),doktor i ojciec Kocioa, patriarcha Konstantynopola 130, 154 Jan Kasjan (IV/V w.), opat z Massilii (Marsylia), autor Collationes Patrum = Rozmowy (konferencje) z ojcami passim Justyn, w. (II w.) 71, 93, 100, 114, 162, 165, nn, 172 Karol Wielki (768-814) 35, 138, 180 Katarzyna Sieneska (XIV w.) 53, 87, 132 Klemens; tzw. Pierwszy list Klemensa, autorem by jaki prezbiter, I w.; tzw. Drugi list Klemensa, autor nieznany, II w. 71, n, 77, 115, 145 Konstantyn Wielki (306-337) 172 Krukowski Jzef (1828-1900), ks. prof.; Katechetyka katolicka..., Krakw 1877 152 Laktancjusz (III/IV w.), apologeta chrzecijastwa; Epitome = Streszczenie 71, n, 106, 109, 162,170 Leon I Wielki, w. (IV/V w.), papie 53, 56, 90, 106, n, 131, 170, 178 Leon XIII (1878-1903), papie 35, 41, 70, 104, 205, 209 Liguori Alfons, w. (XVIII w.), zaoyciel redemptorystw 53, 75, n, 110, 119, 133 Loyola Ignacy, w. (1491-1556), zaoyciel jezuitw 198 Mach Jos, T. J.; Skarb kapana czyli Zbir gwnych rzeczy jakie kapan powinien zna, aby uwitobliwi samego siebie i uwitobliwi drugich. Przez Wiel. Ojca Jzefa Mach T. J. oryginalnie w jzyku hiszpaskim uoony. Tumaczony na francuski przez X. Abla Gaveau. Z franc. na polski przeoy X. J. Kwiatkowski, Krakw 1886, tom II 116, 130, 132, 136, 152, 154, n Mahomet (ok. 570-632) 29, 71 Magorzata, w