Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Na 1515 przypada wykonanie, na polecenie J. Stabiusa, mapy nieba do Aratei. Swoje teoretyczne pisma Vier Biicher von Menschlicher Proportion (Hieronimus Andreas Formschneider 1528) i Unterweisung der Messung (1525, wyd. 2 poprawione 1538) wyposażył bogato drzew, wg swoich rys., z których najbardziej znane są: „Rysownik lutni" i „Rysownik mężczyzny w pozycji siedzącej". Trzecią pracą teoretyczną jest Unterricht zur Befestigung der Stadte, Schldsser u. Flecken (1527), ilustrowane drzew, wg rys. D. Ekslibris W. Pirckheimera przypisywany jest D. DUFOUR H. Tietze, E. Tietze-Conrat: Kritischer Verzeichnis der Werke AD. 1938. — E. Panowsky: AD. 1948. — M. Lanckorońska: Die christlich-humanistische Symbolsprache. W: Stu-dien zur deutschen Kunsgeschichte. B. 319. 1958. DUERNION (binion) zob. SKŁADKA. DUFLOS Pierre (1742-1816), fr. rytownik. Należał do rodziny tradycyjnie zajmującej się rytownictwem. Pracował w Paryżu, wydając cykle ilustracyjne plansz związanych z kostiumologią różnych narodów i z historią. Rytował szereg ilustracji i winiet wg projektów Maril-liera i *Moreau do wyd. Pope'a Oeuvres (1779), Gesnera Oeuvres completes, J. J. Rousseau Oeuvres. Rytował też kartę tytułową i 18 ilustr. (wyd. poza tekstem) do wyd. La Pucelle d'Orleans Woltera z 1777 oraz Dorata Tragidies i Próneurs (karta tyt.) oraz Fables. R. Portalis, H. Beraldi: Les Graueurs du dix-huitieme s. 1881. — M. Sander: Die illustrierten franzosischen Biicher des 18. Jhrh. 1926. DUFOUR: 1. Piotr (1729-1797), drukarz, księgarz, nakładca i wydawca warszawski. Wykształcenie zawodowe zdobył w Paryżu. Był drukarzem i księgarzem przysięgłym Akademii Francuskiej. Do Warszawy sprowadził go 23 V 1774 Adam Kazimierz Czartoryski. Otrzymał obywatelstwo Miasta Starej Warszawy i przywilej królewski na założenie własnej drukarni i księgarni (12 III 1775). Drukarnię uruchomił przed 25 III 1775. Mieściła się najpierw w Rynku Starego Miasta w kamienicy Fla-czkiewiczów, później przy ul. Świętojańskiej, zaś od 24 VI 1779 w kamienicy Jakuba de Roussi w Rynku pod nr 58. Wyposażona była w nowoczesny sprzęt techniczny. Oprócz czcionek sprowadzonych z Paryża i Holandii posiadała czcionki produkcji warszawskiej, pochodzące z odlewni A. *Gieryka Podebrańskiego oraz P. *Zawadzkiego. W 1784 pracowała na 5 prasach drukarskich. W 1. 1784-1794 D. był także dyrektorem Drukarni Korpusu Kadetów w Warszawę. Posiadając rozbudowaną drukarnię własną i kierownictwo nad oficyną Korpusu stał się D. obok *Gr6lla najwybitniejszym drukarzem warszawskim epoki Oświecenia. Tłoczył liczne czasop., gazety, dzieła naukowe i polityczne, dykcjonarze, publicystykę, podręczniki szkolne, kalendarze i druki urzędowe, ponadto wiele dzieł literackich w przekładach (Voltaire, Beaumar-chais, Rousseau, Montesquieu, M. Cervantes, Moliere, P. Marivaux, C. Goldoni, G.E. Lessing i in.). Specjalizował się zwłaszcza w wyd. dzieł teatralnych, które weszły w skład stworzonej przezeń introligatorskiej serii Teatr Polski, powstałej w 1. 1779 i 1794 w 56 t. obejmujących 175 pozycji wydawniczych. Drukował swoje wydawnictwa w j. poi., fr., sporadycznie niem., wł. i łac. Wiele pozycji ukazało się jego nakładem. Spośród poi. pisarzy związani 629 EWoK — 22 630 DUFY ŚWIĄTYŃIA W K N I D O S. w W A li S 7. A W I E V Drukami J, K. M;i y ll?CvZypvJi>o v l\ i> « r o u u J 77 S Karta tytułowa druku Dufoura byli z D.: A.K. Czartoryski, F. Zabłocki, T.K. Węgierski, W. Bogusławski, J. Baudouin, J. Wybicia, G. Broniszew-ski, F. Podoski, J. Drozdowski, J. Kossakowski, F.S. Je-zierski, I. Bykowski, F. Makulski, W.I. Marewicz, A. Trę-becki i in. W początkach swej działalności D. pozostawał w kontakcie z *Komisją Edukacji Narodowej i zajmował się sprowadzaniem z Francji potrzebnych podręczników. W zakresie wydawania druków urzędowych współpracował z Radą Nieustającą, naczelnymi władzami powstania kościuszkowskiego, Magistratem Miasta Starej Warszawy i innymi instytucjami stołecznymi. Do 1780 znajdował opiekę u A.K. Czartoryskiego, w okresie późniejszym roztoczył nad nim mecenat sam król, udzielając mu kilku przywilejów: 26 VI 1780 na wydawanie druków w j. hebr. i tłoczenie nut, 6 II 1783 na wydanie 7 dzieł 631 i 2 czasop., zaś 15 IX 1786 na wydawanie druków cerkiewnych. W dowód szczególniejszego uznania dla działalności D. król obdarzył go 7 II 1784 tytułem konsyliarza nadwornego JKMci. Przy drukarni utrzymywał D. również księgarnię, w której kolportował głównie własne wydawnictwa. Reklamował je we współczesnej prasie warszawskiej i licznych katalogach. W 1785 posiadał skład swoich książek na jarmarku w Łowiczu, później podobny w Grodnie. Był autorem memoriałów, skierowanych na sejmy w 1. 1784 i 1789, postulując wprowadzenie reform w drukarstwie i stosunkach wydawniczych poi. na wzór fr. Testamentem z 3 V 1784 spadkobiercą swej firmy D. uczynił swego rodaka z Paryża, Tomasza Le-bruna (1752-1804), który prowadził ją do 1804. — 2. Guillaume Henri (1787-1875), gen., polityk i kartograf szwajc. Przez 32 lata (od 1833) kierował zdjęciem topograficznym Szwajcarii (25 ark. w skali 1 : 100000) z rzeźbą przedstawioną kreskami, z zastosowaniem tzw. oświetlenia bocznego. Do dnia dzisiejszego uchodzi ono za arcydzieło. Wśród wybitnych współpracowników D. był i Polak Aleksander Stryjeński. 1. PSB. —J. Szczepaniec: Drukarnia Mitzlerowska Korpusu Kadetów w Warszawie w 1. 1778-1783. „Roczniki Bibl." 1958 z. 1-2. —¦ J. Szczepaniec: Towarzysze kunsztu drukarskiego w Warszawie w drugiej poł. XVIII w. „Roczniki Bibl." 1962 z. 3/4. —¦ H. Oprawko, J. Szczepaniec: Materiały do działalności wydawniczej naczelnych władz powstańczych 1794 r. w Warszawie. „Ze Skarbca Kult." 1965. DUFY Raoul (1877-1953), fr. malarz, grafik, ilustrator. W 1900 wstąpił do Ecole des Beaux Arts do pracowni P. *Bonnarda. Początkowo pozostawał pod wpływem impresjonistów i postimpresjonistów. W 1906 wystawiał z fauvistami. Jego pierwsza większa książka ilustrowana to Le Bestiaire ou cortege d'Orphie Apollinaire'a z 30 drzew, i 5 ornamentami (drugie wyd. 1919, Supplement au Bestiaire w 1931). D. zaprzyjaźniony z Apollinairem ilustrował jego Le Poetę assassine (18 litogr. poza tekstem i drzew, na okładce). Poza tym ilustrował Revala Royaume du printemps (1913), E. Verhaerena Poemes legendaires de Flan-dre et de Brabant (1916), G. Duhamela Bligies (1920), S