Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
W uchwale SN z dnia 7 stycznia 1967 r. (III CZP 19/66, OSPiKA 1968, nr 10, póz. 204) trafnie zwrócono uwagę, że wystawienie weksla samo w sobie nie stanowi nigdy podstawy ekonomicznej zaciągnięcia zobowiązania wekslowego. Podstawa ta znajduje się poza stosunkiem wekslowym i ma swoje źródło w jakimś stosunku prawnym, łączącym wystawcę z re-mitentem weksla. Wystawienie weksla ma na celu albo novatio istniejącego zobowiązania wystawcy, albo też zabezpieczenie takiego zobowiązania wystawcy już istniejącego lub mogącego powstać w przyszłości. Przy nowacji stare zobowiązanie wygasa, pozostaje tylko roszczenie wekslowe, a w innych wypadkach zobowiązanie cywilnoprawne pozostaje w mocy obok zobowiązania wekslowego (orz. SN z dnia 22 listopada 1968 r., III PZP 32/68).29 Istotę weksla gwarancyjnego oddaje także orzeczenie SN z dnia 3 listopada 1933 r. (III C 21/33, Zb.Orz. 1934, póz. 351) — „weksel gwarancyjny nie jest wekslem danym zamiast zapłaty, lecz samodzielnym zobowiązaniem obok zobowiązania z tytułu pożyczki, przy czym jednak wywiązanie się dłużnika z zobowiązania z tytułu pożyczki zobowiązuje wierzyciela do zwrotu weksla dłużnikowi, od którego go otrzymał, jako gwarancję". Zważywszy na określony cel wydania weksla gwarancyjnego, nie powinien być on wprowadzany do obrotu (orz. SN z dnia 24 lutego 1928 r., IČ 273/27, Zb.Orz. 1928, póz. 37). Gwarancyjne zobowiązanie wekslowe traci wręcz swój sens w momencie, gdy wygasa zabezpieczane zobowiązanie ze stosunku podstawowego. Sąd Najwyższy uznał w orzeczeniu z dnia 9 listopada 1960 r. (CR 910/59, Zb.Orz. 1961, póz. 123), że „zobowiązanie wekslowe udzielone przedsiębiorstwu w celu pokrycia manka, które może powstać z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy o prowadzenie punktu sprzedaży, wygasa z upływem okresu, na który umowa została zawarta, jeżii w okresie tym manka nie było". Jak z tego widać, weksle gwarancyjne są ściśle powiązane z podstawowym stosunkiem prawnym, nierzadko obowiązek ich 29 Por. S. Herman, Weksle gwarancyjne w świetle orzecznictwa Sadu Najwyższego, PUC 1970, nr 6, s. 199; zob. także glosę W. Kubali do orz. SN z dnia 14 marca 1997 r., I CKN 48/97, RP 1998, nr 5, s. 85 i n. T wystawienia i treść są precyzowane w umowie cywilnoprawnej, której dotyczą. Nierzadko powoduje to, że judykatura w odniesieniu do weksli gwarancyjnych wyraża poglądy trudne do zaakceptowania, np. w niepublikowanym wyroku z dnia 10 kwietnia 1970 r. (I CR 63 / 70) SN stwierdził, że „weksel gwarancyjny nie jest wekslem abstrakcyjnym, lecz wekslem gwarantującym wykonanie zobowiązania, a więc kauzalnym". Obecnie weksle gwarancyjne są często stosowane, np. przy sprzedaży na raty, jako zabezpieczenie umów leasingowych. Coraz większego znaczenia nabierają tego typu weksle w obrocie bankowym. Szczególną formę weksla gwarancyjnego stanowi weksel kaucyjny. Jest to weksel wypełniony na określona sumę, dla zabezpieczenia konkretnego roszczenia. Często weksel ten nazywany bywa depozytowym. Odrębną formą zabezpieczenia przy pomocy weksla może być zastaw na wekslu.30 Do zastawu takiego mają zastosowanie przepisy art. 327-335 k.c., dotyczące zastawu na prawach. Prawo wekslowe w art. 19 formułuje nawet szczególny rodzaj indosu zastawnicze-go. Weksel, tak jak i inne papiery wartościowe, może być również przedmiotem handlowego prawa zatrzymania (ius retentionis)." 2.3. Weksel dyskontowy Nawiązując do wcześniejszej uwagi na temat celowości popularyzacji w polskim obrocie wekslowym operacji dyskontowych, warto bliżej scharakteryzować weksel związany z tymi operacjami. Wekslem dyskontowym może być weksel własny lub trasowany, odpowiadający wymogom określonym w uchwale Zarządu NBP nr 2/98 z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie rodzajów weksli przyjmowanych przez NBP do redyskonta oraz zasad i trybu ich redyskonta. Regulaminy dyskontowe poszczególnych banków mogą wprowadzać dodatkowe kryteria oceny materiału wekslowego, ale zasadnicze standardy są następujące: - weksel musi odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach prawa wekslowego, czyli winien zawierać niezbędne rekwizyty wekslowe (t.j. nazwę weksel w samym tekście dokumentu, bezwarunkowe przyrzeczenie lub polecenie zapłaty określonej sumy pieniężnej, określenie osoby, która ma zapłacić, termin i miejsce płatności, określenie osoby, na której rzecz 30 Zob. bliżej J. Suikowski, O prawie zastawu na wekslu, Poznań 1925, s. 77 i n.; R. Jas-trzębski. Zastaw na wekslu, PUC 1997, nr 5, s. 23 i n. 31 Zob. M.H. Koziński, Prawo zatrzymania w zagranicznym obrocie liandlowym, PiP 1976, nr 12, s