Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Najważniejszym zadaniem konsulatu polskiego w 299 pierwszym okresie jego działalności było organizowanie repatriacji Polaków zza Buga do kraju w latach 1945— —1946, a następnie przeprowadzenie akcji łączenia rodzin (1956—1957), z której skorzystało wiele tysięcy Polaków pozostałych po wojnie na Ukrainie. Przywrócenie leninowskich norm w życiu politycznym ZSRR w 1956 r. przyczyniło się do dużego ożywienia wzajemnych kontaktów między Ukrainą a Polską. Jesienią 1956 r. zorganizowano w Polsce dekadę kultury ukraińskiej. Z tej okazji wystąpił w naszym kraju kijowski Teatr Dramatyczny im. I. Franki, kijowski zespół solistów oraz orkiestra symfoniczna, zespół pieśni i tańca Wieriowki, kapela ban-durzystów. Gościły wtedy w Polsce również zespoły z innych miast Ukrainy. Występy tych zespołów cieszyły się wielką popularnością, toteż w następnych latach wielokrotnie odwiedzały nasz kraj. Dużym powodzeniem cieszyła się wówczas również wystawa malarstwa Szewczenki, zorganizowana w warszawskiej „Zachęcie", oraz wystawy książki ukraińskiej i fotografiki Kijów i Ukraina dziś. W rewanżu, w 1958 r. podobnego typu dekada kultury polskiej odbyła się w Kijowie. Gościła wówczas na Ukrainie liczna delegacja dziennikarzy i pisarzy polskich na czele z Jarosławem Iwaszkiewiczem i Władysławem Broniewskim. Dla Iwaszkiewicza było to pierwsze po 40 łatach spotkanie z Kijowem i Ukrainą. Nawiązano wówczas ścisłe kontakty z ukraińskim środowiskiem intelektualnym, dzięki czemu współpraca polsko-ukraińska w dziedzinie kultury znacznie się ożywiła. Po pierwszych oficjalnych wizytach zaczęły się stałe kontakty między poszczególnymi miastami oraz uczelniami. Kijów nawiązał braterskie kontakty z Krakowem, Charków z Poznaniem, Czerkasy z Bydgoszczą, Lwów z Rzeszowem. Szczególnie silne więzy przyjaźni i współpracy utrzymują Uniwersytet Jagielloński z Kijowskim oraz Lwowski z Lubelskim. Prowadzi się wymianę do» 300 / świadczeń naukowych, delegacji naukowców, studentów, współpracę w dziedzinie techniki. Podjęli też współpracę muzycy, plastycy, artyści teatru, filmu i estrady. Szczególnie czynny na polu polsko-ukraińskiej współpracy kulturalnej był Maksym Rylski, pierwszy na Ukrainie przewodniczący Towarzystwa Przyjaźni Radziecko-Polskiej. Z jego to inicjatywy, a także Bażana, wydano na Ukrainie znakomicie przetłumaczone dzieła Tuwima i Słowackiego. Uroczyście obchodzono również w Kijowie i na całej Ukrainie obchody 1000-lecia Państwa Polskiego, 120 rocznicy urodzin Marii Konopnickiej, 150 rocznicy urodzin Józefa Ignacego Kraszewskiego, 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika, 125 rocznicę urodzin Jarosława Dąbrowskiego (urodzonego w Żytomierzu), 80 rocznicę urodzin Karola Szymanowskiego itd. W Muzeum Tarasa- Szewczenki w Kaniowie zorganizowano stały dział pod nazwą Polscy przyjaciele Szewczenki. Pod patronatem Rylskiego oraz ukraińskich historyków na czele z Grzegorzem Ma-rachowem uroczyście obchodzono na Ukrainie setną rocznicę powstania styczniowego. Organizuje się w Kijowie dni polskiego filmu, polskiej książki, dni Krakowa i inne imprezy kulturalne poświęcone Polsce. Szczególnie uroczyście obchodzono w Kijowie dekadę kultury polskiej w 1977 ?., gdy gościła w stolicy USRR partyjno-rządowa delegacja polska. , ? W Warszawie powstało w 1958 r. przy TPPR koło przyjaciół Kijowa, które organizuje w Polsce imprezy poświęcone stolicy Ukrainy. Min. pod patronatem Jarosława Iwaszkiewicza odbył się konkurs literacki wspomnień o Kijowie. Z inicjatywy tego pisarza zorganizowano w Polsce uroczystości 75 rocznicy urodzin M. Rylskiego, Koło przyjaciół Kijowa ogłosiło konkurs Kijów i Ukraina w rysunkach dzieci Warszawy, na którym wyróżniono ponad 100 prac, wystawionych następnie w stolicach Polski i Ukrainy. Studenci plastycy z Krakowa namalowali 301 • cały cykl obrazów pod nazwą Śladami Mickiewicza na Ukrainie, będący rezultatem ich wędrówki po miejscowościach, związanych na Ukrainie z pobytem naszego wielkiego poety. Współpraca kulturalna Kijowa z Polską przyczyniła się do znacznego zbliżenia narodu polskiego i ukraińskiego. Podobnym celom służy współpraca gospodarcza. Kijów, podobnie jak cała Ukraina, jest liczącym się rynkiem zbytu dla wyrobów polskiego przemysłu. Obecnie w USRR pracuje szereg zakładów zbudowanych przez Polaków. Podobnie wygląda współpraca w dziedzinie przemysłu chemicznego oraz produkcji betonu. Kijowanie żywo interesują się przemysłowymi wyrobami konsumpcyjnymi z Polski. Wystawę tych towarów zorganizowano w stolicy USRR już w 1959 r. Z drugiej strony, przemysł kijowski jest poważnym dostawcą towarów do Polski. Dotyczy to w szczególności sprzętu precyzyjnego, wyrobów przemysłu elektrotechnicznego, obrabiarek, ekskawatorów i samolotów. Niektóre zakłady kijowskie ściśle współpracują z zakładami polskimi. Na przykład fabryka cukiernicza „Wawel" w Krakowie prowadzi ożywioną wymianę doświadczeń z kijowską fabryką tej branży im.'K. Marksa. Wydarzenia w Polsce w latach 1980—1981 przerwały tę współpracę chyba tylko na okres przejściowy. Przez całe wieki swej długiej i" burzliwej historii Kijów powiązany był różnorodnymi więzami z Polską. Dziś, w nowych, zupełnie innych niż dawniej warunkach historycznych i układzie stosunków międzynarodowych, w ramach więzi łączących sojusznicze kraje socjalistyczne, stolica Ukrainy podtrzymuje tradycje starych związków ku obopólnej korzyści — Polski i Ukrainy. Podstawowa literatura I. Bagramian, Miasto nad Dnieprem, Warszawa 1966 J. Bartoszewicz, K. Bellier, Malownicze album Kijowa z szczególnym opisem miasta przez Kamila de Bellier. Historya Kijowa od początku założenia a$ do naszych czasów napisana przez Juliana Bartoszewicza, t. I—II, Warszawa 1861— —1862 L. Bazylow, Historia Rosji, Wrocław 1969 T. Bobrowski, P.amiętnik mojego życia, t. I—II, oprać. Stefan Kieniewicz, Warszawa 1979 M. Brajezewśkij,. Koly i^jak wynyk Kyjiw, Kijów 1963 J. E. Chmielewski, Pierwsze lata Korporacji Studentów Polaków w Kijowie (1884— 1892). Garść wspomnień, Warszawa 1939 Z. Chyżnjak, Kyjewo-Mohylanśka Akademija, Kijów 1970 W. Ciechowski, Kijów i jego pamiątki, Kijów 1901 J. Ciepielewski, Historia gospodarcza Związku Radzieckiego, Warszawa 1977 F. Rawita Gawroński, Kijów — legendy, podania, dzieje, Kijów 1915 F. Rawita Gawroński, Moje przygody w roku ??—1864 w Kijowie, Warszawa 1922 F. Rawita Gawroński, Zakon O.O. Dominikanów w Kijowie. Szkic historyczny, Kijów 1912 J. Gołąbek, Bractwo Sw. Cyryla i Metodego w Kijowie, Warszawa 1935 A. Grabowski (wyd