Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.
Niemo¿liwoœæ œwiadczenia 1. Wprowadzenie 763 Niemo¿liwoœæ œwiadczenia jest szczególnie unormowanym przypadkiem niewykonania zobowi¹zania przez d³u¿nika (art. 475, 493, 495 KC). Chodzi tu o tzw. niemo¿liwoœæ nastêpcz¹, powsta³¹ ju¿ po zawi¹zaniu stosunku obligacyjnego. Pojêcie niemo¿liwoœci œwiadczenia zosta³o ju¿ wyjaœnione poprzednio (por. Nb. 100-107). Wbrew zg³aszanym niekiedy pogl¹dom, nie wydaje siê, aby dla nastêpczej niemo¿liwoœci œwiadczenia nale¿a³o konstruowaæ inne jej pojecie ni¿ dla niemo¿liwoœci uprzedniej (pierwotnej). W zwi¹zku jednak z wprowadzeniem do KC klauzuli rebus sic stantibus (art. 357' KC) szerokie uznanie zyskuje pogl¹d, ¿e tzw. niemo¿liwoœæ gospodarcza (praktyczna) przesta³a stanowiæ podstawê wygaœniêcia zobowi¹zania, poniewa¿ funkcjê jej przej¹³ art. 357' KC (por. Z. Cawlik, Gospodarcza niemo¿liwoœæ œwiadczenia, Rzeszowskie Zeszyty Naukowe, "Prawo-Ekonomia" 1996, t. XIX, s. 3 i n.; W. Popiolck, [w:] KC. Komentarz, s. 1156; T. Wiœniewski, Komentarz do KC, ks. III, t. I, s. 435). Za odmiennym pogl¹dem przemawiaj¹ wszak¿e dwa argumenty: Nb. 762-763 $ 27. Skutki niewykonania lub nienale¿ytego wykonania zobowi¹zania 273 1) podstawow¹ przes³ank¹ zastosowania art. 357' KC jest "nadzwyczajna zmiana stosunków", który to zwrot w³aœnie w imiê stabilnoœci stosunków cywilnoprawnych nale¿y interpretowaæ œciœle, nie odnosz¹c go do indywidualnych tylko wydarzeñ, 2) ogromny postêp techniki, który niepomiernie poszerza mo¿liwoœci dzia³añ cz³owieka przy odpowiednich jednak nak³adach, co wbrew tradycyjnym wyobra¿eniom uzyskuje wspó³czeœnie donios³oœæ spo³eczn¹. Je¿eli wiêc np. zatonie statek z zamówionymi maszynami, to trudno uznaæ to wydarzenie za "nadzwyczajn¹ zmianê stosunków" uzasadniaj¹c¹ zastosowanie art. 357' KC. Natomiast przy wspó³czesnym stanie techniki wydobycie tych maszyn z g³êbi oceanu bêdzie mo¿liwe, lecz przy tak wielkich nak³adach w stosunku do wartoœci tych maszyn, ¿e nie mo¿na zgodnie z art. 354 § l KC wymagaæ, aby d³u¿nik dzia³ania takie podj¹³. Rozwi¹zaniu tego problemu s³u¿y w³aœnie konstrukcja gospodarczej (praktycznej) niemo¿liwoœci œwiadczenia. Z punktu widzenia nastêpstw, jakie system prawny ³¹czy z niemo¿liwoœci¹ œwiadczenia, wyró¿niæ nale¿y niemo¿liwoœæ œwiadczenia spowodowan¹ okolicznoœciami, za które d³u¿nik ponosi odpowiedzialnoœæ, od niemo¿liwoœci œwiadczenia wynikaj¹cej z innych przyczyn. 2. Niemo¿liwoœæ nie objêta odpowiedzialnoœci¹ Je¿eli niemo¿liwoœæ œwiadczenia jest nastêpstwem okolicznoœci, za które 764 d³u¿nik nie odpowiada, zobowi¹zanie wygasa (art. 475 § l KC). Jego dalsze istnienie pozbawione jest bowiem sensu, poniewa¿ ani nie mo¿e byæ ono wykonane zgodnie z jego treœci¹, ani nie ma podstaw do przekszta³cenia go w zobowi¹zanie odszkodowawcze. W razie czêœciowej niemo¿liwoœci œwiadczenia nale¿y przyj¹æ, ¿e zobowi¹zanie wygasa w odpowiedniej czêœci (per analogiom z art. 495 § 2 KC). Je¿eli jednak przedmiotem œwiadczenia by³a rzecz, a œwiadczenie sta³o siê 765 niemo¿liwe wskutek tego, ¿e rzecz ta zosta³a zbyta, utracona lub uszkodzona, to wierzyciel mo¿e ¿¹daæ od d³u¿nika surogatów (art. 475 § 2 KC). Obejmuj¹ one to wszystko, co d³u¿nik uzyska³ w zamian za tê rzecz albo jako naprawienie szkody - w tym tak¿e ubezpieczenie nale¿ne od zak³adu ubezpieczeñ. Gdy wierzyciel skorzysta z tego uprawnienia i za¿¹da surogatów, wówczas pierwotne zobowi¹zanie nie wyg³asza, lecz utrzymuje siê ze zmienionym przedmiotem œwiadczenia. W zobowi¹zaniach wzajemnych, gdzie ka¿da ze stron zobowi¹zana jest do 766 œwiadczenia drugiej stronie, a œwiadczenia te s¹ ze sob¹ zwi¹zane (art. 487 § 2 KC), niemo¿liwoœæ œwiadczenia jednej strony z koniecznoœci musi wywieraæ tak¿e wp³yw i na obowi¹zek œwiadczenia drugiej strony. Z tego wzglêdu art. 495 § l KC zwalnia tê drug¹ stronê od obowi¹zku œwiadczenia, a je¿eli œwiadczenie ju¿ spe³ni³a, mo¿e ¿¹daæ zwrotu tego, co œwiadczy³a, i to wed³ug przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 405 KC). W sytuacji takiej ca³y stosunek zobowi¹zania wzajemnego wygasa. Mo¿e siê jednak zdarzyæ, ¿e Nb. 764-766 274 Rozdzia³ VII. Wykonanie zobowi¹zañ i skutki ich niewykonania wierzyciel d³u¿nika, którego œwiadczenie sta³o siê niemo¿liwe, za¿¹da od niego surogatów. W takim przypadku tak¿e wierzyciel powinien spe³niæ swoje œwiadczenie i wówczas zobowi¹zanie wzajemne utrzymuje siê nadal, z tym zastrze¿eniem ¿e po jednej stronie nastêpuje zmiana przedmiotu œwiadczenia. Z regu³y wierzyciel wtedy bêdzie ¿¹da³ surogatów i tym samym obstawa³ przy utrzymaniu ca³ego stosunku zobowi¹zaniowego wraz ze swoim obowi¹zkiem œwiadczenia, gdy uzyskane przez d³u¿nika surogaty przedstawiaj¹ wy¿sz¹ wartoœæ ni¿ œwiadczenie wierzyciela